Gezondheidsproblemen door windturbines
Klimaatminister Sophie Hermans wil haar beleid, ondanks bezwaren, doordrukken om nieuwe windturbines te bouwen in de buurt van woonwijken. Critici wijzen erop dat de turbines lawaai maken, slagschaduw creëren, trillingen veroorzaken en dat er zelfs Bisfenol A vrijkomt bij slijtage van de windturbines. Er zijn vermoedens dat Bisfenol A kan leiden tot een verstoring van de hormoonhuishouding.

Volgens voormalig OMT-lid en arts Diederik Gommers kunnen windturbines dichtbij woonwijken ernstige gezondheidsklachten veroorzaken: 'Ik ben arts en geen windmolenspecialist, maar ik heb me de laatste jaren wel verdiept in de schadelijke gezondheidseffecten die turbines met zich meebrengen.'

De geluidshinder van windturbines bestaat zowel uit hoorbaar geluid als uit laagfrequent geluid (LFG), dat niet hoorbaar is. Uit onderzoek bij dieren blijkt dat LFG gezondheidsproblemen veroorzaakt bij proefdieren: 'Dit onhoorbare geluid geeft in laboratoriumonderzoek meetbare hersenschade bij proefdieren wanneer deze 28 dagen lang ’s nachts worden blootgesteld aan een toon van 6 Hz met een sterkte van 35 dB. Dit wil nog niet zeggen dat dit ook bij mensen zal optreden, maar blijkbaar heeft LFG in zo’n kort tijdsbestek al duidelijk meetbare neurologische effecten.'

Grote kans op slaapstoornissen
Volgens Gommers kan de geluidshinder ook tot slaapproblemen leiden, waar weer serieuze gezondheidsklachten uit voort kunnen komen: 'Enkele dagen slecht slapen heeft ernstige gevolgen, en mensen die onregelmatig werken, zoals met nachtdiensten, leven korter en hebben meer risico op hart- en vaatziekten en suikerziekte.'

Daarnaast zou uit onderzoek, waarbij 8.867 omwonenden van windmolens zijn meegenomen, blijken dat het aantal slaapstoornissen flink toeneemt wanneer men dichtbij een windmolen woont: 'Het aantal gevallen van slaapstoornissen onder omwonenden binnen een afstand van 500 meter van een windturbine bedroeg maar liefst 79 procent en 65 procent bij een afstand van 500-1000 meter. Bij grotere afstand nam deze zogeheten prevalentie verder af.'