Het bezit van honden ligt in Iran al langer gevoelig. Sinds de islamitische revolutie in 1979 beschouwen veel geestelijken honden als ‘onzuiver’. Ook zou het uitlaten van honden ‘te westers’ zijn. De overheid ziet hondenbezit niet als verboden, maar moedigt het zeker niet aan.

Volgens religieuze leiders hoort contact met honden niet bij een zuiver islamitisch leven. Overheidsfunctionarissen beschouwen het houden van een hond bovendien als een westerse gewoonte die niet past bij Iraanse normen en waarden.

‘Voor de volksgezondheid’
De Iraanse autoriteiten geven volksgezondheid als reden voor het verbod. ‘Voor volksgezondheid’ en ‘maatschappelijke orde en veiligheid’, zo citeren Iraanse media de motieven van de overheid. Daarmee willen ze het straatbeeld zonder honden afdwingen.

Of het verbod streng zal worden gehandhaafd, is nog onduidelijk. In Teheran, waar het verbod al jaren geldt, lopen nog altijd regelmatig mensen met hun hond op straat. Ook in andere steden werd de regel eerder al ingevoerd, maar zelden strikt nageleefd.

Beweging richting meer religieuze controle
Met het uitbreiden van het uitlaatverbod lijken Iraanse autoriteiten opnieuw een stap te zetten richting meer religieuze controle in het dagelijks leven. Hondenbezit is volgens hen geen misdaad, maar het openlijk tonen ervan past volgens de staat niet in de islamitische samenleving die ze voor ogen hebben.

Het is daarmee niet alleen een kwestie van orde of gezondheid, maar ook van cultuur. Honden symboliseren in de ogen van de Iraanse regering een invloed van buitenaf die ze liever uit het straatbeeld weren. Het verbod moet dat proces versnellen.

Voor veel Iraniërs met een huisdier betekent dit dat ze nóg voorzichtiger moeten zijn. Hoewel de hond in huis nog is toegestaan, wordt de ruimte voor vrijheid in de publieke sfeer verder beperkt.