Hoe meer hoofddoeken, hoe minder vrijheid
Omvolking en islamisering: de twee fenomenen gaan hand in hand en het aankaarten ervan werkt bij de establishmentslieden als een rode lap op een stier. Bij de ene omdat men gelooft dat deze fenomenen niet bestaan, niet schadelijk zijn en/of dat het willen aanpakken ervan ‘racisme’ is of zelfs tot gaskamers zal leiden. Bij de andere omdat men donders goed begint te beseffen dat het een existentieel probleem voor onze cultuur en vrije samenleving is, of minstens begint in te zien dat de problemen die eruit voortkomen steeds groter en steeds moeilijker oplosbaar worden, maar de kop in het zand wil blijven steken – uit opportunistisch machtsbehoud of om cognitieve dissonantie te vermijden en dus geen gezichtsverlies te lijden.
Pas nog kregen we hier een zoveelste treffende illustratie van: een tweetje over de hoofddoek van kersvers minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport en eerste viceminister-president Fleur Agema (PVV) over de hoofddoek, en de rapen waren gaar. De ophef en de (zoveelste) hoofddoekendiscussie die erop volgde, deden denken aan die over de uitspraak van Mona Keijzer, die zeer voorzichtig had durven te stellen dat de aarde rond is, namelijk dat Jodenhaat “bijna een onderdeel is van de cultuur in islamitische landen” (waar de meeste asielmigranten vandaan komen).
