Normaliter staat de zondagochtend in het teken van deze column. Schrijven geeft energie, een column afronden, inleveren en de publicatie ervan zien, is de variant op een vitamine D pil. Maar deze ochtend staat in het teken van uitstel. Gaan we wéér. Wat valt er in hemelsnaam nóg méér over te zeggen wat niet al twintig jaar gezegd is door mij, en de twintig jaar voor mij door anderen? De afgelopen twintig uur werd alles nog ‘ns herhaald, maar geheel in lijn met deze tijd bleef het niet bij woorden: beelden vervingen de woorden. De woorden zwegen, ze waren niet nodig om te verklaren wat de ogen zagen.