Magdalena Dzambo (38) had nooit gedacht dat het haar zou overkomen. Ze werkte voltijds in de architectuur, sportte bijna dagelijks en had een bruisend sociaal leven. “Ik was nooit ziek en had geen allergieën. Mijn gezondheid was top,” vertelt ze. Maar dit veranderde voorgoed toen ze drieënhalf jaar geleden de coronaprik van Pfizer nam.

“Er was veel druk vanuit de samenleving en de overheid. Ik wilde weer meedoen aan het leven en dacht: het is veilig en effectief,” vertelt Magdalena. Haar lichaam reageerde echter heftig op het vaccin. Binnen 24 uur begonnen de klachten. “Mijn hele lichaam voelde alsof het onder stroom stond en ik was licht in mijn hoofd. Ik dacht nog: dit gaat wel over.” Maar dat gebeurde niet. De klachten verergerden snel. “Mijn vingertoppen werden gevoelloos en twee weken later begonnen mijn benen te trillen en zwak te worden. Mijn lichaam viel zichzelf aan.”

Al snel ontstond er een waslijst aan klachten: neuropathie, slaapstoornissen, chronische spierpijn, tinnitus, spiertrillingen en schokjes, extreme vermoeidheid, hartkloppen, visuele stoornissen en in de eerste weken zelfs epileptische aanvallen. Binnen een korte tijd zag Magdalena haar lichaam ongekend aftakelen. 

Artsen: ‘Het is toeval’
Het voelde voor Magdalena alsof er een ‘oorlog in mijn lijf’ werd gevoerd na de coronaprik. Maar de medische wereld bood amper hulp. “Ik ging naar het Erasmus MC en kreeg te horen dat mijn klachten ‘toeval’ waren. Ondanks het feit dat de symptomen binnen 24 uur na de prik begonnen, wilden ze geen verband erkennen.”

Bij de spoedeisende hulp hoorde Magdalena een ander geluid. “Een jonge arts vertelde mij eerlijk: ‘Er komen hier mensen half of volledig verlamd binnen na een vaccinatie.’ Maar twee maanden ontkende de neuroloog was dat opeens onmogelijk. Het voelde alsof ik niet serieus werd genomen.”

Na een maandenlange zoektocht vond Magdalena uiteindelijk erkenning bij een arts in Maastricht. “Ze durfden eindelijk op te schrijven: ‘Chronisch pijnsyndroom ontstaan na coronavaccinatie.’ Maar zelfs toen wilden ze niet hardop zeggen dat het door de prik kwam.”

Niet alleen de medische wereld, maar ook de overheid en farmaceutische industrie wilden geen hulp bieden. “Toen ik contact opnam met het ministerie van Volksgezondheid, kreeg ik te horen: ‘U heeft de prik vrijwillig genomen, dit is uw eigen risico.’ Pfizer verwees mij door naar andere instanties. Niemand neemt verantwoordelijkheid.”

Lotgenoten en patronen
Tijdens haar zoektocht naar antwoorden ontdekte Magdalena dat ze niet alleen stond. “Ik kwam in contact met lotgenoten en zag direct patronen. Ongeveer 80 procent van de slachtoffers van vaccinatieschade is vrouw. Veel van hen waren bovengemiddeld sportief en gezond.”

Ze vermoedt een genetisch component: “Ik word nu onderzocht op het Ehlers-Danlos-syndroom. Mensen met bepaalde genmutaties reageren mogelijk veel heftiger op vaccinaties.” Magdalena vindt het onbegrijpelijk dat er geen onderzoek naar wordt gedaan. “Waarom willen artsen en wetenschappers niet weten waarom wij zo ziek zijn geworden?”

Gebrek aan ondersteuning
De strijd voor erkenning en herstel is voor veel slachtoffers zwaar. “Er is geen zorgprotocol, er is geen compensatie en het taboe is enorm,” vertelt Magdalena. “Veel lotgenoten voelen zich geïsoleerd, worden niet geloofd en raken in een zwart gat.” Sommigen zien zelfs euthanasie als enige uitweg. “We kennen mensen die die stap hebben gezet of het overwegen. Dat laat zien hoe ernstig dit is.”

Daarnaast spelen ook de financiële zorgen. “In het begin had ik nog wat spaargeld, maar dat is opgegaan aan behandelingen die niet worden vergoed,” legt Magdalena uit. Ze probeerde verschillende alternatieve therapieën, in de hoop verlichting te vinden voor haar klachten. “Helaas hebben twee behandelingen mijn symptomen juist verergerd, ondanks de goede bedoelingen van de therapeuten.”

Door alles wat ze heeft meegemaakt, ziet Magdalena vaccinaties nu anders. “Ik vertrouw het niet meer. Niet omdat ik tegen gezondheid ben, maar omdat ik zelf heb ervaren wat er kan gebeuren. Kies zelf, maar wees je bewust. Het is jouw lichaam, jouw leven. Laat je niet onder druk zetten.”