De man werd overal uitgenodigd, want wow, een moslim die een fatsoenlijke volzin kon uitspreken! Vlekkeloos, foutloos! Een man die opjutte, ‘emancipeerde’ heette het. Die moest gehoord worden! Dat de definitie van ‘emancipatie’ van die blanke mediaparkjournalistjes een andere was dan van een islamitische straatbelg, een gevaar voor onze vrijheid, veiligheid en democratie want gewelddadig, werd weggehoond. De voedingsbodem voor de radicale gewelddadige islamitische ideologie kreeg wat meer ruimte, werd ingebed in onze tv-programmering. Alsof inbedding in moskeeën en scholen niet genoeg was. Er moest respect komen voor lieden die Nederland haatten, die vrijheid haatten, die vrouwen haatten; lieden die maar één taal spraken: die van haat, geweld en onderdrukking. Uiteraard ging ik tegen de stroom in: Rot op! Gá weg! Verdwijn!