In de hele westerse wereld werpt de zittende macht in wanhoop de handen ten hemel en vraagt zich af hoe het toch kan dat er zoveel ‘boze burgers’ zijn. Zoveel polarisatie en zoveel onvrede over het gevoerde beleid. De dames en heren bestuurders voelen het als een persoonlijke aanval en hoe oneerlijk is dat, want juist zij zetten zich toch zo in voor deze mensen? Het is te horen in elke verkiezingscampagne, elke speech, elk debat. Politici zoals Kamala Harris schermen met hun bescheiden achtergrond, hun ‘middle-class’ jeugd en hun ‘struggles’ om te komen waar zij nu staan. Ook in ons land etaleren politici graag dat ze van eenvoudige komaf zijn.