Formeel is het in ons land zo dat de Koning, als ‘hoofd van de Koninklijke familie’ het staatshoofd is met een vracht Ministers en Staatssecretarissen om het eigenlijke werk uit te voeren. Stel nu dat Pieter Omtzigt staatshoofd of Koning zou zijn (Dat kan hij niet echt, want hij werd bij de familie Omtzigt geboren en niet bij de Oranjes) en een dodelijke val van de trap zou maken, bijvoorbeeld omdat hij werd gehaakt door Hugo de Jonge. Dan zou de vrouw van Omtzigt, Ayfer Koç de taken overnemen en na haar hun oudste dochter, maar de Ministers en de Staatssecretarissen blijven het werk uitvoeren: het blijft hoe dan ook in de familie. Sterker nog: het staatshoofd is ‘onschendbaar’, ofwel: kan nergens de schuld van krijgen. Ze voeren immers het werk ook niet uit en wie dat wel doet (Minister of Staatssecretaris) is verantwoordelijk. Als ‘hoofd van de Koninklijke familie’ is de Koning ook niet verantwoordelijk voor wat zijn vrouw, dochters en verdere familieleden doen; ook dat valt onder de verantwoordelijkheid van de Ministers en Staatssecretarissen.