EU-klimaatcommissaris Wopke Hoekstra sprak ‘meerdere keren’ met de Duitse coalitiepartijen. Volgens bronnen die betrokken waren bij die gesprekken leidde dit ertoe dat Duitsland het doel alvast opnam in het coalitieakkoord tussen CDU en SPD. Dat akkoord werd eerder deze maand ondertekend.

De Commissie hoopt dat Duitsland andere lidstaten over de streep kan trekken. De steun van een grote lidstaat als Duitsland geeft ‘extra legitimiteit’ aan het plan, aldus een ingewijde. Volgens diezelfde bron wilde de Commissie eerst ‘voelen waar Duitsland stond’ en stuurde daarom Hoekstra vooruit, aldus Euractiv.

Steun via omwegen
Het Duitse akkoord biedt ruimte voor enkele uitzonderingen. Zo mag Duitsland een deel van het doel halen via zogenoemde negatieve emissies en buitenlandse CO2-compensatie. Letterlijk staat in het akkoord dat Duitsland mag rekenen op ‘permanente en duurzame negatieve emissies in beperkte mate’ binnen Europa. Daarnaast telt ook ‘geloofwaardige CO2-reductie in niet-Europese partnerlanden’ mee.

Maar het buitenland mag slechts beperkt bijdragen. De buitenlandse CO2-compensatie mag maximaal drie procentpunt van het doel dekken. Duitsland moet dus ten minste 87 procent CO2-reductie zelf realiseren. Ook geldt dat zulke projecten ‘hoogwaardig, gecertificeerd en permanent’ moeten zijn.

Kritiek uit andere landen
Niet alle lidstaten zijn enthousiast over het plan. Sommige kleinere landen voelen zich buitenspel gezet. Zij zien het akkoord tussen Duitsland en de Commissie als een voldongen feit. Er lijkt weinig ruimte meer voor debat, stellen zij.

Bovendien groeit de kritiek op de gevolgen van het plan. Eerdere steun van lidstaten, waaronder Oostenrijk, voor het voorstel lijkt af te nemen. De vrees is dat Europese bedrijven hun concurrentiepositie verliezen. Het klimaatbeleid zou kunnen leiden tot verdere ‘decarbonisatie’ en zelfs ‘deïndustrialisatie’ van Europa.