In haar column voor de denktank Tiden beschrijft Naraghi hoe religie de afgelopen jaren een prominentere rol heeft gekregen in Zweden, met name binnen bepaalde gemeenschappen. Ze benadrukt dat dit fenomeen niet voldoende wordt aangepakt door de sociaaldemocraten. In haar column geeft ze aan dat van haar werd verwacht dat ze de omstreden politicus Jamal el-Haj zou verdedigen, die wordt geassocieerd met een conservatief religieuze agenda. Naraghi noemt dit een voorbeeld van hoe de partij zich vaak terughoudend opstelt als het gaat om islamkritiek, terwijl het christendo wél enorm onder een vergrootglas ligt bij haar partij.

Volgens Naraghi heeft haar sociaaldemocratische partij moeite om de conservatieve uitingen binnen de islam te bespreken, omdat de Zweedse samenleving religie vaak als een privéaangelegenheid ziet. Dit leidt ertoe dat religieuze uitingen soms worden gebagatelliseerd, zelfs wanneer ze tegenstrijdig zijn met de waarden van de sociaaldemocratie.

Naraghi sluit af met een duidelijke oproep aan haar partij: het is tijd om opnieuw het gesprek aan te gaan over de rol van religie in de samenleving, en specifiek over de conservatieve uitingen die haaks staan op de waarden van de sociaaldemocratie. Ze roept op tot een stevige en open dialoog over hoe de partij omgaat met religieuze invloeden, met als doel een eerlijke balans te vinden tussen religieuze vrijheid en de seculiere kernwaarden van de partij.