Voor een volle zaal in de Rode Hoed benadrukte De Wever dat zijn voorstel niet gebaseerd is op romantiek. ‘Geen romantische droom of nostalgische gedachte, maar een politieke doelstelling die noodzakelijk is voor onze toekomst.’ Hij stelde dat een intieme samenwerking de enige manier is ‘om de welvaart van onze Lage Landen te beschermen. Om onze macht en onze invloed binnen Europa te vergroten. En om deze macht en invloed aan te wenden voor het versterken van de krachten van vrede en vrijheid in de wereld.’

De Wever wil de Benelux tot motor van de EU maken. Hij verwees naar artikel 350 van het EU-Werkingsverdrag, dat de drie landen ruimte biedt voor diepere samenwerking. ‘Op het vlak van migratie, interne markt en strategische autonomie zijn onze belangen zo innig met elkaar verbonden, dat het eigenlijk een nalatigheid zou zijn om dat niet te doen.'

Migratie als breekpunt
Het scherpste deel van de lezing ging over migratie. Volgens De Wever verspillen migranten die illegaal de EU binnenkomen elk recht op toekomst in Europa. ‘Zij die erin slagen de EU zonder toelating fysiek te betreden, mogen nooit burgerschap verkrijgen. Ze mogen van Europa nooit hun thuis maken.’

Hij pleit voor een nieuw asielmodel, met uniforme regels voor toegang en terugkeer, strengere samenwerking tegen fraude en criminaliteit, en een eerlijker verdeling van lasten. Daarmee neemt De Wever nadrukkelijk afstand van het huidige Brusselse beleid, dat volgens hem traag en onmachtig is.

Signaal richting Nederland
Opvallend is dat De Wever deze boodschap juist in Amsterdam bracht. Politieke waarnemers zien er een waarschuwing in voor Nederland zelf, dat volgens hen verlamd wordt door bestuurlijke chaos. Terwijl Den Haag worstelt met coalitiecrises, grijpt Brussel de kans om leiderschap te tonen.

De Wever positioneert zich zo niet alleen als premier van België, maar ook als een leider met een boodschap voor de hele regio. ‘De mogelijkheden zijn zo enorm en zo cruciaal, dat we van artikel 350 een slogan zouden mogen maken’, zei hij.