De stekker van Wilders: politieke meesterzet of zelfdestructie?

Ik moest terugdenken aan de poging van Jolande Sap om Geert Wilders dertien jaar geleden voor schut te zetten door een stekkerdoos mee te nemen naar het plenaire debat en hem daar voor te doen: ‘Zo doet u dat, meneer Wilders.’ Zijn reactie? ‘Nou, volgens mij heeft de stekker er bij mevrouw Sap nooit ingezeten.’ Maar nu trekt hij dan toch zelf de stekker uit het kabinet.
Dit bevreemdt mij. Enerzijds omdat Wilders natuurlijk had moeten weten dat de eisen die hij heeft voorgelegd aan de coalitie het niet zouden redden. Tenslotte was het voor de coalitieonderhandelingen ook duidelijk met welk wensenlijstje er wél of niet een coalitie te vormen was. Dat is niet plots veranderd; die voorwaarden staan nog steeds. Ik vermoed dan ook dat Wilders wist dat het hierop zou klappen, of in ieder geval de juiste springplank zag om het te láten klappen. Wilders komt daarmee principieel en integer over naar zijn achterban, omwille van zijn standpunten en de belangen van zijn kiezers.