Eindhoven weert meesterpianiste om optreden in Rusland: 'Dit is zo kleingeestig'

De beslissing van Muziekgebouw Eindhoven om het optreden van meesterpianiste Elisabeth Leonskaja te annuleren, heeft een storm van woede en onbegrip losgemaakt. Het recital, gepland voor 4 december, gaat niet door omdat Leonskaja vorige week optrad in een Moskouse concertzaal waar Russische militairen gratis toegang kregen. De stap van Eindhoven wordt op sociale media gezien als een politieke afrekening met een muzikant die zelf geen politieke uitspraken doet. Toch stelt de concertzaal dat het simpelweg de sectorrichtlijn volgt die na de inval in Oekraïne werd ingevoerd.
Volgens het Muziekgebouw is de situatie “complex”, omdat Leonskaja van Russische afkomst is maar al jaren de Oostenrijkse nationaliteit heeft. Haar optreden in Moskou, samen met de Poetin-gezinde dirigent Yuri Bashmet, gaf voor de Eindhovense directie de doorslag. De zaal verwijst naar de richtlijn van de VSCD, waarin wordt geadviseerd om niet samen te werken met artiesten die betrokken zijn bij instellingen die Rusland of Wit-Rusland steunen. “We realiseren ons dat we muziekliefhebbers teleurstellen, maar we willen vooral benadrukken dat het verdriet als gevolg van het militaire conflict in de staat Oekraïne voor ons nu vooropstaat,” schrijft de directie.
De annulering in Eindhoven zet nu ook concertzalen elders in het land onder druk. In februari en maart staat Leonskaja gepland in respectievelijk Groningen en Amsterdam. Beide organisaties laten weten dat de programmering opnieuw wordt bekeken. SPOT Groningen zegt tegenover RTV Noord eerst met de pianiste zelf te willen spreken voordat een besluit valt. Marketingmanager Renate Meijering benadrukt dat er geen automatische veroordeling is. “Theater en muziek kennen geen grenzen, en we willen mensen ook niet beoordelen op basis van delen van hun identiteit,” zegt ze. Tegelijkertijd is er volgens haar “zorgvuldigheid geboden” bij optredens die politiek gevoelig kunnen liggen.
Ook het Amsterdamse Muziekgebouw aan ’t IJ zegt de situatie te bestuderen. Het gaat om Leonskaja's optredens met het Jerusalem Quartet, een Israëlisch ensemble met meerdere leden uit Wit-Rusland. Daardoor wordt de afweging nog ingewikkelder. Concertzalen zijn voorzichtig geworden sinds eerdere protesten, zoals de pro-Palestijnse demonstraties rond optredens van Israëlische orkesten. Zelf is Leonskaja onder meer van Joodse afkomst.
De VSCD-richtlijn, opgesteld in 2022 na het uitbreken van de oorlog, blijft voor veel podia een lastig middel. De vereniging adviseert om de samenwerking met culturele instellingen die aan de Russische staat gelieerd zijn te bevriezen. De keuze om dat advies af te dwingen, verschilt per zaal. “Uiteindelijk maakt ieder podium hierin een eigen afweging. Dit zijn complexe beslissingen,” zegt de VSCD.
Heftige reacties: ‘Kleingeestig’, ‘dictatuur’, ‘laat kunst kunst zijn’
Op sociale media ontplofte het debat binnen enkele uren. Naast een paar positieve reacties, zijn veel muziekliefhebbers juist boos dat een van de grootste levende Schubert-vertolkers wordt geweerd om een optreden waarvan de context niet helder is.
Musicoloog Kees Vlaardingerbroek, die bijna twintig jaar lang directeur was van het NRT ZaterdagMatinee in het Concertgebouw, spreekt van een doorgeslagen cultuursector. “De Nederlandse cultuursector is zo gepolitiseerd en geradicaliseerd, dat iedere musicus ieder moment kan worden gecanceld. Contract of geen contract. Met flinterdunne argumenten. Alsof door het feit dat zij in Moskou heeft gespeeld haar Schubertinterpretaties nu opeens besmet zijn met het Poetin-virus. Het is allemaal zo triest en bespottelijk kleingeestig.”
Andere reacties op Facebook zijn al even fel. “Wie bedenkt zoiets nou? Mogen we kunstenaars gewoon zichzelf laten zijn,” schrijft Helena Brandt. Frederike vraagt zich af: “Sjonge jonge, kunnen we politiek en kunst/cultuur nou eens gescheiden houden!” Voor Remco van den Berg staat de bredere vrijheid op het spel: “De culturele dictatuur leeft in Nederland. Vrijheid van meningsuiting maar enkel als het de juiste mening is.”
Meerdere luisteraars wijzen erop dat de soldaten in Moskou geen beleidsmakers zijn. Jeanet Landman schrijft: “Ook al treedt ze op voor Russische soldaten; die jongens worden ook maar geronseld. Laat ze een keer genieten van muziek. Je kunt tegen Poetin zijn, maar niet tegen een heel volk.” Anderen vinden het oneerlijk dat een individuele muzikant verantwoordelijkheid krijgt voor een regime. “Helaas moet een pianiste betalen voor de agressie van een politicus,” aldus Herman Frijlink.





















































