Spijt van transitiespijt?
Ik denk dat ik voor iedere ouder spreek als ik zeg dat je kinderen je eerste prioriteit zijn en dan met name hun gezondheid, zowel fysiek als mentaal. Het lijkt mij daarom verschrikkelijk om van je kind te horen te krijgen dat hij of zij, na een succesvolle gendertransitie, zegt transitiespijt te hebben. Dan zakt de vloer ongetwijfeld onder je vandaan, keert je maag een aantal keer om, heb je een gigantisch brok in je keel en ervaar je een duizelend gevoel van machteloosheid.
Als ouder realiseer je je namelijk maar al te goed dat een transitie niet omkeerbaar is. Een transgender is in de regel, na het verwijderen van de genitaliëen, steriel en zal dus nooit kinderen kunnen verwekken of baren. Je dochter die nu een zoon is zal dus nooit meer de dochter worden die ze ooit was, ook niet na reconstructieve chirurgie.
