Ondernemers in Ter Apel murw van overlast: ‘Je voelt je in de steek gelaten’
Ondanks talloze beloften uit Den Haag kampen ondernemers in Ter Apel nog altijd met zware overlast door asielzoekers uit het aanmeldcentrum. Winkeliers spreken van een onhoudbare situatie. Inbraken, diefstallen en een grimmige sfeer maken het dorp steeds onveiliger, tegenover DvhN deden zij hun verhaal.
Ina Mencke-Telkamp (56) van elektronicazaak Expert beleefde begin juli haar dieptepunt. Twee jonge asielzoekers van 14 en 17 jaar sloegen midden in de nacht een gat in de deur met een gietijzeren parasolvoet, kropen naar binnen en namen telefoons, laptops en kasgeld mee. De schade bedroeg 9000 euro.
“Wij werden om vier uur ‘s nachts wakker door het alarm. Dan denk je: de politie komt eraan. Niet dus,” zegt ze. Samen met buren hield ze de inbrekers zelf aan. Pas na veertig minuten arriveerde de politie. “Ik was des duivels.” Nog dezelfde middag liepen de jongens alweer vrij rond in Ter Apel. “Op dievenpad,” aldus Mencke-Telkamp. “Ze mogen in vrijheid hun proces afwachten. Daar loop je wel een tik van op.”
De inbraak staat niet op zichzelf. In juli werden er 46 winkeldiefstallen geregistreerd, meer dan dubbel zoveel als normaal, bevestigt burgemeester Jaap Velema. Ook bij bloemenzaak Bloem4jou en de Hema werd ingebroken of geprobeerd binnen te komen. Voor ondernemers was de maat vol: zowel Expert als Hema stopten met de koopavond op donderdag.
“Het is gewoon niet veilig meer,” zegt Petra Niemeijer van Hema. “De sfeer is grimmig.”
De politie verklaart dat de lange wachttijd bij de inbraak te maken had met een grote vechtpartij in Winschoten, waar de beschikbare eenheid naartoe moest. Omdat de daders in Ter Apel al door burgers waren aangehouden, zag de politie geen acute noodsituatie. Het Centraal Orgaan opvang asielzoekers (COA) stelt dat er 24 uur per dag begeleiding is voor alleenstaande minderjarige vreemdelingen, maar dat jongeren niet worden opgesloten. Het Openbaar Ministerie benadrukt dat minderjarigheid meespeelt in de snelle vrijlating van de daders.
Voor Mencke-Telkamp voelt het alsof ondernemers worden vergeten. Haar schade kreeg ze terug van de verzekering, maar ze vindt dat het landelijke schadefonds zou moeten uitkeren. “Waarom moet mijn eigen verzekering hiervoor opdraaien? Je voelt je in de steek gelaten.” Ze wijst erop dat al meerdere Haagse politici haar winkel bezochten. “Eric van der Burg, Sophie Hermans, Marjolein Faber. Ze luisteren wel, maar er gebeurt niets.”
Praatmee