Faber schrijft dat ze vanaf het begin te maken kreeg met een “haatmachine van ongekende proporties”. Haar plannen voor een strenger asielbeleid zouden bij voorbaat zijn tegengewerkt. “Men was gekant tegen iedere mogelijke verandering,” aldus Faber op de website van uitgeverij Prometheus.

 Volgens Faber draaide de kritiek niet alleen om haar persoon, maar om de politieke lijn die ze probeerde door te voeren. Ze schrijft over demonisering en zwartmakerij door tegenstanders. “Ik werd belachelijk gemaakt, zwartgemaakt en gedemoniseerd.” Toch benadrukt ze dat haar boek geen afrekening is: “Een terugblik, zonder wrok.”

Tijdens haar ministerschap bleef Faber op afstand van de media. Een gepland interview met De Telegraaf werd op het laatste moment afgezegd. Daarna weigerde ze alle interviewverzoeken. Ook nu wil ze niet reageren op vragen van journalisten.

Faber stond elf maanden aan het hoofd van het ministerie van Asiel en Migratie. Ze kreeg de opdracht het “strengste asielbeleid ooit” op te zetten, maar kwam die belofte nauwelijks na. Een poging om het staatsnoodrecht in te zetten voor de asielcrisis strandde al vroeg. Haar mededeling aan de pers dat de “dragende motivering” af was, leidde tot irritatie bij premier Dick Schoof. Later bleek dat die motivering nooit zou komen.

Ook twee nieuwe asielwetten, waarin strengere regels waren opgenomen, kwamen niet tot uitvoering. Ze werden wel naar de Tweede Kamer gestuurd, maar door het vroegtijdige einde van het kabinet kwam het nooit tot parlementaire behandeling. De PVV trok haar ministers terug, waarna het kabinet ten val kwam.