Sigrid Kaag beweert dat Israël Palestijnse milities steunt. Klopt dit?

Tijdens een interview in het tv-programma Buitenhof sprak voormalig minister en VN-gezant Sigrid Kaag over het wankele staakt-het-vuren tussen Israël en Hamas. Tussen de diplomatieke beschouwingen door liet ze een opmerkelijke zin vallen: “Er zijn andere gewapende groeperingen die soms direct of indirect door Israël zijn gesteund.” De uitspraak lijkt opmerkelijk, maar klopt dit beeld? NieuwRechts zoekt het uit.
Kaag sprak als voormalig VN-gezant voor de wederopbouw van Gaza. Ze duidde de ingewikkelde machtsverhoudingen in het gebied en wees erop dat Hamas niet de enige gewapende actor is. In Gaza opereren ook lokale clans, milities en criminele bendes. Sommigen van die groepen zouden, aldus Kaag, “soms direct of indirect door Israël zijn gesteund”. Hierbij gaf Kaag geen namen of voorbeelden.
Wat de feiten zeggen
De opmerkelijke uitspraak van Kaag leidt tot de vraag: klopt dit? Israël heeft inderdaad contact gelegd met gewapende Palestijnse clans in Gaza, met als doel Hamas te verzwakken. Dat blijkt uit meerdere internationale mediaberichten en verklaringen van de Israëlische regering zelf.
Volgens persbureau AP verklaarde de Israëlische premier Benjamin Netanyahu in juni 2025 dat Israël “enkele lokale clans die zich tegen Hamas verzetten” heeft “geactiveerd”. Ook The Guardian en Sky News berichtten dat Israël plaatselijke milities in Gaza steunt die zich keren tegen Hamas. Die steun bestaat volgens die media uit logistieke hulp, financiële middelen en in sommige gevallen toestemming om wapens te dragen.
Een van de bekendste groepen is de zogenoemde Popular Forces, geleid door Yasser Abu Shabab. Israëlische en westerse media beschreven die groep als een lokale anti-Hamasmilitie met clanstructuren. Israël zou deze en soortgelijke groepen tijdelijk ruimte hebben gegeven om in Gaza actief te blijven als machtsbalans tegen Hamas.
Israël zelf ontkent dat het terroristen bewapent of financiert. Volgens Netanyahu gaat het om “samenwerking met gemeenschappen die zich tegen Hamas keren, niet om steun aan extremisten”.
Historische strategie
Israël heeft vaker geprobeerd lokale Palestijnse groepen te gebruiken om rivalen te verzwakken. In de jaren tachtig werden op de Westelijke Jordaanoever de zogenoemde Village Leagues opgericht — lokale besturen die dienden als tegenmacht tegenover de PLO.
Volgens een analyse van het Washington Institute for Near East Policy past de huidige “tribal approach” in diezelfde traditie: korte-termijntactiek met mogelijk grote risico’s op lange termijn. Die strategie is dus niet nieuw, maar ze roept opnieuw vragen op over controle, legitimiteit en veiligheid.
Hoewel er aanwijzingen zijn voor samenwerking met gewapende clans, is er geen bewijs dat Israël structureel of ideologisch Palestijnse terroristen sponsort. De groepen die genoemd worden, zijn in de meeste gevallen lokale clans of milities, niet jihadistische organisaties zoals Hamas of Islamitische Jihad.
De steun is bovendien tijdelijk, strategisch en beperkt in omvang. Israël probeert met deze aanpak het machtsvacuüm in Gaza te beheersen, niet om radicale groeperingen te versterken.
Praatmee