Een week geleden was de uitvaart van mijn huisgenoot Caspar Schönau. Wat kan je zeggen, behalve hetgeen al gezegd is? 40 is te jong om te sterven en dat het leven gewoon voortraast, is niet te verteren. Een fractie van een seconde overwoog ik zijn stembiljet te gebruiken en ‘namens’ hem te stemmen; het is dat ik niet kan liegen en in het verlengde ervan ook geen stemfraude kan plegen maar anders was er zeker een stem naar VOLT gegaan. Daar was hij lid van, ooit bood hij ze zelfs aan hun ledenbestand en data te optimaliseren. Na een stuk of wat bijeenkomsten was hij er klaar mee: te ongeorganiseerd. Ze hadden niet half in de gaten wat voor held ze hulp aanbood, dus tja, ik heb ‘m destijds ook niet gemotiveerd om door te zetten of ze het voordeel van de twijfel te gunnen. De waarheid is dat ik niet zeker wist of hij Volt zou hebben gestemd of niet, waardoor ik me toch maar niet aan de stemfraude waagde. Een ding is zeker: in ons huis heeft niemand BBB gestemd. De eclatante overwinning daarentegen is goed gevallen zijn. Change is a-coming. Helaas niet de change die ik voor ogen had maar zoals gezegd, raast het leven door.