Wij willen graag rechtsaf, wel nu leveren graag
Rechts Nederland, een ruime meerderheid gelukkig, wordt op de wenken bediend met het uitvoeringsplan dat premier Schoof en zijn kabinet presenteerden. Althans, op papier krijgen we redelijk waar voor onze stem. Maar papier is niet veel meer waard dan verkiezingsbeloften. Daar kwam Caroline van der Plas van de week achter toen haar idealen en beloftes hardhandig in botsing kwamen met de granieten Haagse realiteit: ‘haar’ minister Wiersma moet pijnlijke maatregelen nemen omtrent de mestquota. De BBB-voorvrouw gooide meteen maar een zwaar dreigement op tafel, bij gedwongen krimp van de veestapel zou ze opstappen.
Een dreigement waar ik het koud van krijg, want de kiezers van Nederland die massaal en in meerderheid kozen voor een forse beperking op immigratie, minder regeldruk, beter bestuur en meer bestaanszekerheid, snappen heus wel dat niet iedere ronkende verkiezingsslogan meteen in beleid zal worden omgezet. Het gestampvoet van Van der Plas gaf me rillingen omdat ik, en u waarschijnlijk ook, juist heel goed begrijpen dat dit land met stapjes, compromissen en tact de weg naar herstel kan inzetten en dat we daar met Schoof-I welgeteld maar één kans voor hebben. Bij een domper meteen de wegloopkaart spelen, is die gouden kans mogelijk verspelen voordat het spel goed en wel op de wagen is.