Islamitische terreur buitensluiten of onszelf opsluiten?
Europa begint tegen de grenzen van haar eigen grenzeloosheid aan te lopen. Net als in de tweede helft jaren ‘00 en eerste helft jaren ‘10, toen een golf aan islamitische terreur West Europa overspoelde, zien we een opleving van terreur. En net als in die bange dagen geldt: nee, niet alle moslims, maar het zijn wel vrijwel altijd moslims.
Een verschil is er ook: aan het begin van deze eeuw waren het voornamelijk vrij goed georganiseerde groepen en cellen die terreur pleegden, vaak explosies of grote schietpartijen, en enkele beruchte aanvallen met auto’s die zich in menigten boorden.. Nu zijn het eenlingen en is de aard van de terreur diffuser. We zien het in brand steken of vernielen van kerken, steekpartijen, ‘eer’wraak en andere, kleinere acties. Dat is deels te verklaren door de opgevoerde bewaking in onze samenleving. Van een open, vrij continent waar het vertrouwen in elkaar relatief groot was, zijn we aan het afzakken naar een low trust society vol hekken, obstakels zoals de betonnen MerkelLEGO die rammende auto’s zoals die in Nice, Barcelona en Berlijn moet tegenhouden. En overal zien we meer en zwaarder bewapender politie, detectiepoortjes bij toeristische attracties, et cetera.