Israëls gebalde vuist - Nooit weer is nu
Israël kent een roerige geschiedenis, ook militair gezien. Direct na het aflopen van het Britse mandaat in mei 1948 riep Israël haar onafhankelijkheid uit en dat was niet zonder consequenties. Binnen 24-uur werd er door de legers van Jordanië, Egypte, Syrië, Libanon en Irak een offensief gestart en viel men met groot militair vertoon het land binnen. Na maanden van strijd kwam de oorlog in december 1948 tot een conclusie. Israël bezette inmiddels een groot deel van Egypte en Zuid-Libanon. Gebieden die later werden teruggegeven aan Egypte en Libanon na onderhandeling door de VS en het Verenigd Koninkrijk.
In de maanden ervoor had Israël de Arabische legers teruggedreven van Israëlisch grondgebied, waarbij de dorpen en steden die zich hadden aangesloten bij de Arabische legers veel tegenstand boden. Om een opleving van de strijd achter het zich langzaam verplaatsende front te voorkomen, en een mogelijke aanval in de rug, ontruimde Israël deze dorpen en bood men de bewoners vrije doorgang naar de omringende landen, waarna deze dorpen en steden met de grond gelijk gemaakt werden. Deze oorlog en de ontruiming van de dorpen en steden wordt door de Palestijnen omschreven als de Al-Nakba.
