Het sprookje komt uit de pen van Hans Christian Andersen en draait om een prins die droomt van een echte prinses als bruid. Als op een stormachtige nacht een jonge vrouw uit een ver land aanklopt bij het paleis, twijfelt de koningin aan haar afkomst. Ze besluit de ‘erwtenproef’ te doen. Een piepkleine erwt wordt verstopt onder twintig matrassen en twintig dekens. Alleen een echte prinses zou zó gevoelig zijn dat ze niet kan slapen.

Zo gezegd, zo gedaan: de volgende ochtend klaagt de prinses over een beroerde nachtrust. “Ik heb op iets hards gelegen,” zegt ze. “Ik heb overal blauwe plekken.” Daarmee bewijst ze haar koninklijke bloed en wint ze het hart van de prins. 

Oud sprookje, nieuw gezicht
De Efteling voegde het sprookje woensdag toe als 31e verhaal in het Sprookjesbos. Opvallend is dat Prinses Adinda een Arabische uitstraling heeft. Haar huid is donker, haar kleding kleurrijk en rijk versierd. Voor het eerst speelt een sprookjesprinses met deze achtergrond een hoofdrol in het park.

In het oorspronkelijke sprookje De Prinses op de Erwt uit 1835 wordt de huidskleur van de prinses niet beschreven. De keuze van de Efteling om Prinses Adinda met een donkere huidskleur te introduceren in hun versie van het sprookje is een artistieke interpretatie. Volgens ontwerper Sander de Bruijn is deze keuze geïnspireerd door oosterse verhalen waarin overgevoeligheid van prinsessen een thema is, meldt Brabants Dagblad.