Deed toenmalig Minister Hoekstra van Buitenlandse Zaken wat hem gevraagd was door 30 bezorgde Kamerleden, die niet wilden dat Nederland een machtsgreep in geshanghaaid werd door Dr. Tedros en zijn globalistische vrienden? Ja, dat deed hij. Hij stuurde braaf een Nederlands voorbehoud op de voorgenomen amenderingen op de International Health Regulations (IHR) van de WHO, die cruciale waarden zoals vrijheid en grondrechten van individuen moesten vervangen door ideologische ketens zoals diversiteit, inclusie en ‘one health’. ‘Beste Tedros’, schreef hij, ‘Voordat Nederland haar handtekening zet onder het oprichtingsmanifest van de door u gewenste gezondheidsdictatuur, moeten wij daar eerst nog even een debatje over voeren. Dat staat namelijk in onze Grondwet, dus daar hebben we ons een beetje aan te houden. Maar wees niet bang, van afstel komt heus geen uitstel. We garanderen u dat het Nederlands voorbehoud na deze plichtpleging wordt teruggetrokken. Groetjes! Wopke’. Ja, de gevraagde brief werd inderdaad verstuurd. Was er dus een reden om ons Woo-verzoek, waarin wij vroegen om bevestiging daarvan, twee jaar te traineren? Nee, want aan het verzoek van de Tweede Kamer werd gewoon voldaan. Maar tussen de regels van de brief door staat te lezen waarom zowel de Nederlandse overheid, als de WHO, dit briefje onder de pet wilden houden. Want die zogenaamde parlementaire controle, is slechts voor de bühne. Wat de mondiale bestuurlijke elite wil, zal geschieden. Het verhaal van democratische besluitvorming is slechts nog dat: een sprookje, waar het naïeve volk in moet blijven geloven.