Het ‘midden’ bestaat niet: hoe CDA en co. het linkse kartel dienen
Wie vandaag de dag de politieke commentaren leest, zou denken dat Nederland wordt bestuurd door een keurige rij van middenpartijen. Het CDA onder Henri Bontenbal, de VVD, de fusiepartij PvdA/GroenLinks en natuurlijk D66 – allemaal presenteren ze zich als redelijke krachten in het politieke centrum. Het “midden”, zo heet het, is de ruggengraat van stabiliteit. Maar wie iets verder kijkt dan de gladde praatjes in de talkshows, ziet dat dit zogenaamd gematigde midden niets anders is dan een links blok dat zich verschuilt achter de façade van redelijkheid. In werkelijkheid zijn CDA en consorten radicaal – niet in hun woorden, maar in hun daden.
Het spel met het label “midden”
De truc is even doorzichtig als effectief. Door zichzelf het midden te noemen, claimen partijen automatisch autoriteit. Ze suggereren dat ze boven de partijen staan, genuanceerd zijn en de balans bewaren tussen uitersten. Maar wie bepaalt eigenlijk wat extreem is? Juist, het zijn dezelfde partijen die hun eigen linkse agenda als neutraal framen, terwijl alles wat afwijkt naar rechts meteen wordt weggezet als radicaal, gevaarlijk of populistisch.
Praatmee