Beschermde weilanden gaan open voor woningbouw, ondanks natuurregels
Jarenlang gold in Noord-Holland een streng verbod op bouwen in weilanden. De open landschappen en weidevogelgebieden moesten beschermd blijven. Maar de woningnood dwingt tot herziening. In Opperdoes, een dorp bij Medemblik, ligt nu een plan om 190 huizen te bouwen op landbouwgrond die officieel beschermd is, meldt NH Nieuws.
Bart Vos (31) kijkt vanuit zijn slaapkamer uit over dat weiland. Rechts verrijst een asielzoekerscentrum voor driehonderd mensen, links een nieuw vakantiepark. Wat hij mist, is een betaalbaar huis voor zichzelf. ‘Zum Verkauf’ staat op het bord bij het resort, maar Vos zoekt geen vakantiewoning. Hij wil een plek om te wonen, aldus NH Nieuws.
De dorpsraad en de gemeente steunen het bouwplan. Alleen de provincie moet nog toestemming geven, want het stuk land valt onder het beschermingsregime. Als het doorgaat, wordt Opperdoes een van de eerste dorpen die gebruikmaakt van de nieuwe uitzonderingsregel.
‘De provincie op slot gezet’
Tot nu toe lag bijna de helft van de gemeente Medemblik onder beschermd gebied. Wethouder Jeroen Broeders schreef daarover eerder een brandbrief. ‘De grenzen zijn met een dikke viltstift getrokken, waardoor bouwen onmogelijk wordt gemaakt’, zegt hij.
De Provinciale Staten hebben de regels dit voorjaar versoepeld. VVD-Statenlid Joost van Gilse erkent tegenover NH Nieuws dat de oude aanpak te streng was. ‘Afgelopen jaren zijn alle regimes om de natuur en vogels te beschermen onder één noemer gebracht. Daardoor hebben we de provincie op slot gezet.’
Gemeenten kunnen nu in uitzonderlijke gevallen toestemming krijgen voor woningbouw. ‘We blijven de natuur beschermen, dus we schaffen de regels niet af’, benadrukt Van Gilse. ‘Maar we kunnen als provincie de voorstellen van gemeenten nu per geval beoordelen.’
‘Als een grutto een neus had’
De provincie zal het plan in Opperdoes vooral toetsen op natuurwaarde en landschap. Wethouder Broeders heeft tegenover NH Nieuws daar zijn twijfels bij. ‘Dit is een knollenveld waar vorige week de kolen nog zijn geoogst. Als een grutto een neus had, zou hij hem ervoor optrekken.’
Ook Jan Dirk Vos van de dorpsraad begrijpt het bezwaar niet. ‘Wij denken dat hier iets moois kan komen, met meer waarde dan de akker nu biedt.’ Toch erkent hij dat sommige dorpsbewoners hun uitzicht niet willen verliezen.
Voorlopig is er nog geen duidelijkheid. De gemeente wacht op antwoord van de provincie. Broeders verzucht: ‘Ik ben drie jaar wethouder en heb één steen kunnen leggen, en één paal de grond in geslagen. Alles duurt lang en hiervoor is te weinig gebeurd.’
