Zonnepanelen zorgen voor groeiend afvalprobleem in India

India presenteert zich graag als kampioen van de energietransitie. In iets meer dan tien jaar tijd groeide het land uit tot de derde grootste producent van zonne-energie ter wereld. Toch zit er een schaduwkant aan dit succesverhaal. Achter de glanzende zonnepanelen groeit een afvalprobleem dat tot nu toe nauwelijks aandacht krijgt.
Zonnepanelen leveren schone stroom zolang ze werken. Maar na gemiddeld 25 jaar zijn ze versleten. Dan veranderen ze van klimaatoplossing in elektronisch afval. En juist daar wringt het in India.
Volgens een recente studie van de Council on Energy, Environment and Water (CEEW) kan India tegen 2047 meer dan 11 miljoen ton zonnepaneelafval produceren. Dat is een explosieve groei vergeleken met vandaag. In 2023 ging het nog om ongeveer 100.000 ton. In 2030 kan dat al oplopen tot 600.000 ton.
Het grootste deel van dat afval moet nog komen. Veel grote zonneparken zijn gebouwd tussen 2010 en 2015. Die panelen bereiken hun einde over tien tot vijftien jaar. “De echte afvalgolf moet nog beginnen,” zegt energie-expert Rohit Pahwa van energiebedrijf Targray.
Giftige stoffen onder het oppervlak
Zonnepanelen bestaan grotendeels uit glas en aluminium. Dat klinkt onschuldig. Maar ze bevatten ook kleine hoeveelheden zware metalen, zoals lood en cadmium. Die stoffen zijn giftig. Als panelen verkeerd worden verwerkt, kunnen ze bodem en water vervuilen.
Milieu-expert Sai Bhaskar Reddy Nakka vat het probleem bij BBC scherp samen: “Zonne-energie geeft twintig jaar lang de illusie van schone stroom, maar zonder serieus recyclingplan laat het een kerkhof van panelen achter.”
In India belanden afgedankte panelen vaak op stortplaatsen of bij niet-erkende recyclers. Daar worden ze met simpele en onveilige methoden uit elkaar gehaald. Beschadigde panelen kunnen zo giftige stoffen lekken in het milieu.
Geen infrastructuur, geen budget
India heeft op dit moment nauwelijks voorzieningen om zonnepaneelafval goed te verwerken. Er is geen speciaal budget voor recycling. Er bestaan slechts enkele kleine recyclingfaciliteiten. Volgens CEEW zijn tegen 2047 bijna 300 gespecialiseerde recyclingfabrieken nodig.
De investering die daarvoor nodig is, is enorm. Geschat wordt dat er omgerekend ruim 478 miljoen dollar nodig is in de komende twintig jaar. Zonder die investeringen dreigt zonne-afval een nieuw milieuprobleem te worden.
Wetgeving bestaat, handhaving hapert
In 2022 besloot India zonnepanelen onder de e-wetgeving te laten vallen. Fabrikanten zijn sindsdien verantwoordelijk voor het inzamelen en verwerken van oude panelen. Op papier is dat een belangrijke stap. In de praktijk schort het aan controle en uitvoering.
Vooral kleine installaties op daken vormen een probleem. Ze maken vijf tot tien procent van het totaal uit, maar zijn moeilijk te volgen en te verzamelen. Veel van deze panelen verdwijnen buiten beeld. De BBC vroeg het Indiase ministerie van hernieuwbare energie om een reactie. Die bleef tot nu toe uit.
Internationale waarschuwingen
India staat niet alleen. Ook andere landen lopen tegen hetzelfde probleem aan. In de Verenigde Staten kan het zonnepaneelafval tegen 2030 oplopen tot een miljoen ton. China zit in dezelfde orde van grootte.
Het verschil zit in de aanpak. In de VS wordt recycling vooral aan de markt overgelaten. China en India missen nog een helder en afdwingbaar kader. Dat maakt de risico’s groter, juist omdat de schaal zo snel groeit.


















































