Utopia versus realiteit
Dienen wij, het machtige Westen, onze kernwapens te verminderen voor een wereld zonder oorlog of dienen wij, het machtige Westen, ons te bewapenen met kernwapens om ons te beschermen tegen de dreigingen uit Rusland of China? Het was dé vraag afgelopen donderdagavond bij het debat in het SGPJ-Café in Amersfoort. Een interessant onderwerp waar SP-Kamerlid Jasper van Dijk en VVD-Kamerlid Ruben Brekelmans over debatteerden. Willen we streven naar een Utopia zonder wapens, of is de realiteit een pijnlijke waar het bewapenen nodig is?
Het streven naar een ‘kernwapenvrije wereld’ is een doel wat in het coalitieakkoord staat van Rutte IV. Het is een doel dat door iedereen gesteund wordt, uitzonderingen daar gelaten. Er zijn, sinds de atoombommen op Hiroshima en Nagasaki, demonstraties tegen de productie van kernwapens. Zo is de grootste demonstratie uit de Nederlandse geschiedenis een anti-kernwapen demonstratie die plaats vond in Den Haag met meer dan 550.000 deelnemers.
De demonstratie was gericht tegen de stationering van kruisraketten in Nederland, in de tijd van de Koude Oorlog. Twee jaar ervoor was er ook al een massale demonstratie, maar dan in Amsterdam, met meer dan 400.000 deelnemers. Verder waren er enorme demonstraties in de Verenigde Staten van Amerika in dezelfde jaren. U zou denken dat, na de massale verwoesting van Hiroshima en Nagasaki en de vele demonstraties in het Westen, de atoomwapens allang uit de schappen gehaald zouden zijn, maar niets is minder waar.
Het streven naar een ‘kernwapenvrije wereld’ is niet het hele verhaal uit het coalitieakkoord. ‘We dragen binnen de bondgenootschappelijke verplichtingen bij aan een kernwapenvrije wereld’, zo staat er. We hebben als lid van de NAVO uiteraard verplichtingen waar wij ons aan moeten houden en daar is dit er een van. Maar waarom zou dit een verplichting kunnen zijn? We streven toch allemaal naar een (kern)wapenvrije wereld waar we elkaar niet de hersens in slaan?
Het zou geweldig zijn mochten (kern)wapens uit de wereld verdwijnen, maar is dat realistisch? Want als we (lees: NAVO) ons niet bewapenen, kan een mogelijke vijand ons de hersens inslaan en is terugvechten een verloren wedstrijd. Een wereldmacht als Rusland of China zal haar wapenarsenaal niet zomaar verminderen ‘omdat we minder wapens hebben’. Dat hebben we in de recente jaren gemerkt als Europa. Moeten we dan meedoen in de ‘wedloop’ die aan het ontstaan is? Of kunnen wij, als Nederland, ons beter afzijdig houden?
Naar mijn mening dienen we, zolang de dreigingen vanuit Rusland en China groot zijn, ons te houden aan de bondgenootschappelijke verplichtingen over kernwapens. We kunnen het naar mijn mening niet veroorloven om, als NAVO, onze kernwapens te verminderen zolang Poetin dreigt met kernwapens. Als wij ze neerleggen maken we ons meer kwetsbaar voor bijvoorbeeld Rusland en dat kan alleen maar in ons nadeel werken.
Wanneer de dreigingen richting Europa weg zijn, dienen we, als Nederland, alles wat met kernwapens te maken heeft terug te sturen naar waar het vandaan komt of te vernietigen. Een kernoorlog dient altijd te worden voorkomen. Uranium moet worden gebruikt om energie op te wekken, niet om levens en gebouwen te verwoesten.
-------------------
Deze column is geschreven door Stef Kleine Staarman.