Tussen haakjes: dat doet pijn, he? Wilders als een soort Rushdie benoemen. Maar voor dat soort gevoeligheden van de NPO, van de NOS, van NRC, van de Volkskrant en van D66, GroenLinks en de rest van het linkerspectrum hebben we nu even geen tijd. In alle relevante opzichten: Geert Wilders is de Nederlandse Rushdie. Zelfde positie. Zelfde “bescherming”. Zelfde hopeloze situatie (voor Rushdie al 33 jaar, voor Wilders 22 jaar). Zelfde icoon voor vrijheid van expressie en vrijheid van gedachte.
Dat zien de Iraniërs en Pakistanen dus heel goed.
Oei, ik scheer over één kam: toch niet alle Iraniërs en Pakistanen? Nee, niet allemaal. Maar helaas wordt het beeld wel bepaald, de risico’s worden bepaald, door het deel waarvan je het meeste last hebt. Het AD gaat verder: “‘Alle moslims willen zijn hoofd’, stelde Rehan M. Sabir in zijn tweet. Die begon met de Arabische tekst ‘dood degene die de profeet beledigt'. Daaronder in het Engels: ‘Na de aanval op Salman Rushdie is - bij Gods wil - Geert Wilders de volgende. Wie ter wereld mij het hoofd van Wilders kan geven, geef ik 20 miljoen dollar.’ Bij de tekst plaatste hij een foto van Rushdie die gisteren zwaargewond op een brancard werd weggevoerd.”
Dat stellen van een prijs op het hoofd van iemand gebeurt met Wilders al decennia lang. Onze Nederlandse regering blijft daarbij passief. Onze minister van buitenlandse zaken doet niets. Onze premier doet niets. Moeilijk, moeilijk, moeilijk, vinden onze Nederlandse “bewindslieden”. Het koninklijk huis doet ook niets. Onze koningin gaat gewoon naar Pakistan om daar geld uit te delen. En dat vinden wij, u en ik (nou ja, ik niet), ook niet erg.
Maar nu, nu heeft Twitter dus een daad gesteld. Toch niet zo’n goed idee die moordoproepen.
Nu moeten we wel weer even gaan uitleggen aan onze regering dat het cancellen een goed idee is als het gaat om moordoproepen. Dus premier, svp nu niet in Davos weer afspraakjes gaan maken dat Twitter ook wel de accounts van Geert Wilders of Thierry Baudet kan gaan sluiten, want, tenslotte “beledigend”, “haatdragend”, “discriminerend”, “populistisch”, “misinformatief”, “desinformatief” of wat u verder nog aan Orwelliaanse Newspeak kan verzinnen. Het gaat echt om moordoproepen. Oproepen tot geweld. Daar moet de vrijheid van expressie uit artikel 19 van de Universele Verklaring van de Mens een grens vinden.