Nieuw kabinet binnen 24 uur: het kán gewoon
De grote verdwijntruc van Pieter Omtzigt deed niet veel goeds voor het broze vertrouwen in politiek en politici. Waarbij ‘vertrouwen’ een groot woord is; de kiezer keek argwanend naar de informatie waarvan het op licht eisende toon verwacht dat het in ieder geval rond zal komen. Die verwachting is de grond in geboord, al doen twee vrouwen, de leider van de grootste oppositiepartij én oom Roon er alles aan om de kikkers in de kruiwagen te houden. De pers doet de rest wel: Speculeren met hoofdletter S.
Laten we vooropstellen dat het vertrek van Omtzigt beschadigend is. Niet alleen voor de man zelf aan wiens capaciteiten opnieuw getwijfeld wordt, waarbij hij deze keer de gunfactor mist die hij bij eerder vertrek, van het CDA dan wel ziekteverlof, wél had. Maar ook voor het vertrouwen in de politiek is de manier van (in)formeren een relikwie uit eerdere tijden. Práten over de samenwerking, terwijl de kiezer duidelijk was: 1. Het moet anders 2. De partijen met wie het anders moet zijn aangewezen en 3. Mark Rutte heeft aangegeven klaar te zijn met zijn baan.
