Slavernij-activisten en hun agenda: wie speelt hier een dubbelspel?
Wat zijn dat toch zielige mensen; slavernij-activisten. Ik begrijp hun ‘schade’ en ‘leed’ niet, doch wantrouw hun (geheime?) agenda. Want waarom willen ze excuses van de ‘Nederlanders’ ; ze zijn immers zelf Nederlander. Ook dat lot hebben ze vrijwillig gedragen door niet ‘terug’ te gaan naar de herkomstlanden van hun voorouders.
Waarom wezen ze dat af en eisen ze niet daar excuses vanwege de slavenhandelaren destijds? En dan de suggestie van ‘compensatie’: wie zaten er in de adviescommissie, wat waren hun (Surinaamse?) achtergronden en welke steekhoudende argumenten staan er in het rapport? Worden ook de vele miljarden aan ontwikkelingshulp voor de Surinamers vermeld? En de voordelen van het NL paspoort na hun verhuizing naar Nederland? Evenals de (welvaarts-) verschillen met de status van hun etnische familie in de herkomstlanden, met name na de afschaffing van de slavernij tot nu toe? En tot slot: waaraan hebben die activisten hun huidige rechten en inkomen te danken; aan zeuren over onrecht van eeuwen geleden?