De tragedie van Gen Z's postromantische Zelf
Laten we het eens hebben over Generatie Z (Gen Z). Gen Z wordt vaak gedefinieerd als de generatie die geboren is tussen 1997 en 2012. Het is een generatie die graag trots is op haar morele kijk en haar gretigheid om de wereld te veranderen om wat zij ziet als de grote wereldproblemen te bestrijden. Hoewel dit zeker een bewonderenswaardige houding is, moet je om de wereld te veranderen eerst een stabiel en mentaal en fysiek veerkrachtig persoon worden. Dit stelt mensen in staat om hun lokale omgeving te beïnvloeden, te beginnen met hun eigen familie en gemeenschap, en mogelijk te leren omgaan met de complexiteit van problemen van hogere orde.
Hoewel ik zou willen dat dit proces succesvol was voor velen in Gen Z, lijkt er een grote wegversperring te zijn: Gen Z lijkt, zeker in vergelijking met vorige generaties, mentaal niet veerkrachtig genoeg om haar dromen om de wereld te redden waar te maken. Gen Z is de generatie met de slechtste mentale gezondheid tot nu toe, vaak de 'angstige generatie' genoemd met slechts 44 procent die zich voorbereid voelt op de toekomst. Dit roept de vraag op: waarom is er zo'n grote discrepantie tussen de morele wil van Gen Z en haar mentale stabiliteit?