Niet de ondernemer, maar de overheid is de schuldige van de onderwijscrisis
Alsof we nog niet genoeg crises hadden, verkeert Nederland nu ook nog in een onderwijscrisis. Dat roept in ons land een Pavlov-reactie op: vingertje-wijzen naar ondernemers. Want die verdienen steeds meer geld over de ruggen van onze arme kindertjes die op de staatsscholen niet meer fatsoenlijk leren lezen en rekenen. Maar zijn ondernemers dan onderwijscowboys, of laat de overheid de kinderen aan hun lot over?
Zo’n 17.000 kinderen in Nederland zitten thuis. Zij gaan niet naar school, omdat er voor hen geen ‘passende plek’ is in het regulier of het speciaal, door de overheid gereguleerde, onderwijs. Van de kinderen die wél gewoon op school zitten, komt één op de drie vijftienjarigen tegenwoordig als functioneel analfabeet van school af. Daarom zoeken steeds meer ouders hun heil bij particuliere onderwijsaanbieders, bijlescoaches en andere commerciële initiatieven van ‘slimme ondernemers’, die in het steeds groter wordende gat in ons onderwijssysteem springen waar steeds meer kinderen in vallen. ‘Slim’ tussen haakjes, want de media en de politiek portretteren deze ondernemers graag als malafide profiteurs, die met hun grijpgrage klauwen onze arme kindertjes ontvoeren en zich voeden met de zuurverdiende centjes van hun wanhopige ouders, die vrezen dat als Madelief en Sem op hun achttiende nog steeds geen aap-noot-mies kunnen spellen, ze nooit verder komen dan een baan bij de plantsoenendienst.