Geen medische misser, maar een medische misdaad tegen de menselijkheid – met voorbedachten rade

De coronacrisis zal niet alleen de geschiedenis ingaan als de grootste bestuurlijke wandaad in tijden, maar ook als het grootste medische experiment op mensen wereldwijd ooit gedaan. En als een medisch experiment niet voldoet aan de strenge voorwaarden die daarvoor moeten worden nageleefd, is het geen experiment meer, maar een misdaad. Die in dit geval bewust en gepland werd gepleegd.
Hoeveel bewijs is er nodig om een crimineel te veroordelen? Dat is inmiddels de vraag in de zaak van de coronacritici tegen de Staat, maar hoeveel er ook ter tafel komt, een vonnis blijft nog altijd uit. Deze week bleek uit nieuwe Woo-documenten dat de overheid al in 2021, vlak na de uitrol van de eerste coronavaccinatiecampagne, wist dat mensen die een corona-infectie hadden doorgemaakt voortaan immuun waren en het virus niet meer konden verspreiden. De pandemie was al een jaar op weg toen de eerste prikken beschikbaar kwamen. Een groot deel van de bevolking was tegen die tijd al lang een keer besmet geweest en dus immuun. Toch moesten alle mouwen opgestroopt worden om die naald diep in de slagader van de samenleving te drukken. Met als gevolg dat het maatschappelijk hart nooit meer hetzelfde heeft geklopt en dat misschien ook wel nooit meer zal gaan doen. Onze publieke gezondheid, onze gezondheidszorg, onze economie, ons sociaal-maatschappelijk leven, zijn willens en wetens geïnvalideerd door kwakzalvers die ons een middel aansmeerden dat erger was dan de kwaal, voor hun eigen politieke en commerciële gewin. Hiervoor zou een nieuw soort misdaad-classificatie in het leven geroepen moeten worden: de medische misdaad tegen de menselijkheid. En de strafmaat zou de allerhoogste moeten zijn.