In het boek komen vooral multiculturele feesten aan bod. Keti Koti, Holi-Phagwa, het Suikerfeest en een homohuwelijk op de pont passeren de revue. Maar traditionele Nederlandse feesten zoals Kerstmis, Koningsdag of Joodse feestdagen ontbreken. 4 en 5 mei en Sinterklaas worden verder slechts genoemd als vergelijkingspunt.

Nanninga hekelt deze selectie tegenover De Telegraaf: ‘Waarom moet het via conservatieve, religieuze feesten zoals de ramadan?’ Ook stoort ze zich aan het opvoedkundige karakter: ‘En die communistische heilsleer dat als kinderen een wedstrijdje doen, er niemand mag winnen.’ Volgens haar is het opnieuw een poging tot indoctrinatie: ‘Het is wéér een instrument om identiteitspolitiek door te drukken.’

Burgemeester in draaimolen
Een opvallende rol is weggelegd voor een burgemeester die sterk lijkt op Femke Halsema. Ze wordt in het boek toegezongen door kinderen en rijdt mee op een ‘inclusieve draaimolen’. Nanninga noemt dit tegenover De Telegraaf ‘heerlijke Noord-Koreaanse persoonsverheerlijking’. 

Uitgever en scholen verdedigen het boek
Lieke Thesingh van het Breed Bestuurlijk Overleg reageert stellig tegenover De Telegraaf: ‘Wij vinden dit een mooi en heel evenwichtig boek.’ Ze zegt: ‘Een kind van twee vaders, een kind in een rolstoel. Wat wil je nog meer?’ Uitgever Dania van Dishoeck benadrukt dat het idee van de uitgeverij zelf kwam en dat de gemeente ‘0,0’ inhoudelijk heeft opgelegd.