Ter Apel is het eindstation van politiek wegkijken
De woede en verontwaardiging over de gratis pendelbus naar Ter Apel is begrijpelijk, en de reactie van minister Mona Keijzer meer dan welkom, maar het knelpunt hier is feitelijk niet een buskaartje. Als we een stap terug nemen om een breder perspectief te krijgen wordt duidelijk dat we te maken hebben met een asielsysteem dat asielzoekers al decennialang toegang tot Nederland verschaft zonder te handhaven en de gevolgen daarvan afwentelt op de samenleving. In plaats van mensen te weigeren, of terug te sturen, verdwijnen mensen in de illegaliteit.
Het gedoodverfde excuus is dat Europa dat niet toestaat. Maar dat is een pertinente leugen. Alle EU-landen vallen onder hetzelfde Europese recht, inclusief het EVRM. Datzelfde EVRM verplicht inderdaad tot zorgvuldigheid en bescherming, maar niet tot eindeloze procedures, permanente noodopvang of structurele illegaliteit. Die uitkomsten, en daarmee de structurele overlast, zijn het gevolg van nationale keuzes.
