Schuldig of slachtoffer? Burger en overheid in wurggreep van farmaceutische industrie
Is het de overheid die schuldig is aan het veroorzaken van vaccinatieschade door coronavaccins? De Staat aansprakelijk stellen is in ieder geval vrijwel onmogelijk. Maar is dat überhaupt wel eerlijk en terecht? Of is de overheid net zo goed slachtoffer van coronavaccinatieschade en desinformatie daarover?
Met ‘je doet het voor een ander’, ‘alle opa’s en oma’s gaan dood’ en ‘van wijk tot wijk, van deur tot deur en van arm tot arm’ en ‘het is een pandemie van de ongevaccineerden’ zette de Nederlandse overheid, bij monde van minister Hugo de Jonge, de bevolking op een niet eerder vertoonde wijze onder druk om zich massaal te laten vaccineren tegen Covid-19. Die stellige beweringen komen steeds meer op losse schroeven te staan, nu uit voortschrijdend wetenschappelijk-medisch inzicht en langzaam vrijkomende documentatie uit binnen- en buitenland blijkt dat de coronavaccins minder veilig en effectief waren dan werd beweerd door de farmaceutische industrie en dan de bevolking als reactie daarop door beleidsmakers werd voorgehouden. Dat doet verschillende vragen rijzen: waarom onderkent de overheid, met de informatie en de kennis van nu, niet dat het grootschalig vaccineren misschien een fout was? Waarom roept de overheid de producenten niet ter verantwoording over de valse beloftes die zijn gedaan? Heeft de overheid met voorkennis gelogen over de vaccins? En waarom gaat de overheid gewoon door met het prikken van grote groepen (kwetsbare) mensen? Misschien is de reden daarvoor wel dat de overheid zelf ook weleens een vaccinatieschadeslachtoffer zou kunnen zijn. Die zich zonder adequate informed consent uit pure paniek heeft laten misleiden en platspuiten.