De Lampedusiaanse verandering van de Nederlandse politiek - het verdienmodel van de kletsende klasse
Na het debacle dat de Voorjaarsnotaonderhandelingen al waren, is nu de pleuris uitgebroken over het akkoord dat er met hangen en wurgen is gekomen. Zoals bij de onderwijsorganisaties, die stante pede uit het overleg over het herstelplan voor het onderwijs stapten. Als het erop aankomt wil namelijk helemaal niemand ‘minder, minder’, minder’. Maar dat hoeft ook niet, want een beetje gespeelde verontwaardiging levert uiteindelijk altijd juist meer op.
Tijdens het dempen van de bodemloze put die overheidsuitgaven heet stuitte BVNL onlangs op een miljoenensubsidie van het Ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap voor supermarktketen Jumbo. Bedoeld voor onder andere ‘educatie’ over voedsel. Wat daarmee precies bekostigd is blijft vaag, maar wij kunnen wel een aantal dingen bedenken. Het vegan-Halal paasontbijt op school bijvoorbeeld, of de cursus inclusief eten voor agenten, ter voorbereiding van de politie-Iftar wellicht. Ondertussen gaan onderwijsbesturen de barricade op omdat het kabinet 400 miljoen euro extra wil bezuinigen op het onderwijs. Een absolute schande, schreeuwen zij, die ten koste gaat van onze jeugd. Hoe moet het dan tenslotte met al die kwetsbare migrantenkindertjes met taal-, en ontwikkelingsachterstanden en met al die armlastige leerkrachten die hen voor een appel en een ei moeten onderwijzen?
