‘Solidaire’ drammers breken onze democratie af
De grootste bedreiging voor onze democratie komt niet van extremisten aan de flanken, maar van keurige bestuurders in maatpak. Ze hebben de mond vol over ‘waarden’ en ‘solidariteit’, maar ondertussen sluizen ze miljarden euro’s belastinggeld door naar bevriende netwerken, lobbyclubs en adviesbureaus die als verlengstuk dienen van hun eigen agenda. De burger geldt daarbij allang niet meer als het hoogste goed. Hij wordt gezien als een obstakel dat omzeild, bespeeld of besodemieterd moet worden om beleid door te drukken waar niemand om heeft gevraagd — en dat vooral de politiek zélf ten goede komt.
Frans Timmermans — Europa’s zelfverklaarde morele geweten — is deze week aangeklaagd wegens vergaande verdenkingen. Wat blijkt? In zijn tijd als Eurocommissaris verdween maar liefst zeven miljard euro in de krochten van activistische ngo’s die als “burgerorganisaties” optraden, maar in werkelijkheid het verlengstuk waren van het Brusselse klimaatdogma. Subsidies werden ingezet om parlementen te beïnvloeden, verdragen te saboteren en bedrijven te chanteren via rechtszaken. Dit had vaak als doel om beleid te blokkeren of versnellen, waar geen enkele burger ooit direct voor heeft kunnen stemmen.
