De studie analyseerde 1.500 klimaatmaatregelen in 41 verschillende landen tussen 1998 en 2022, met als doel te beoordelen welke invloed ze hadden op de uitstoot van broeikasgassen zoals CO2. Het resultaat is onthullend: slechts een klein deel van deze maatregelen, 63 om precies te zijn, had een meetbare impact op de vermindering van uitstoot. Ondanks de beperkte effectiviteit, brachten alle maatregelen wel aanzienlijke kosten met zich mee voor burgers, zowel als belastingbetalers als consumenten.

De onderzoekers wijzen in het tijdschrift Science erop dat klimaatbeleid vaak gebruikt wordt om een groene, milieubewuste reputatie op te bouwen, maar dat de daadwerkelijke impact op het milieu verwaarloosbaar is. Dit concludeert Nicolas Koch, een van de hoofdonderzoekers en een afdelingsdirecteur bij het Mercator Research Institute in Berlijn.

De studie benadrukt dat klimaatmaatregelen in rijke, goed functionerende landen over het algemeen effectiever zijn dan in ontwikkelingslanden. Dit komt vooral door de verschillen in infrastructuur en beleidsimplementatie. Een uitzondering is de bouwsector in Zuid-Afrika, waar een combinatie van regelgeving, subsidies en labelingsystemen heeft geleid tot een aanzienlijke halvering van de uitstoot. De onderzoekers geven echter geen exacte cijfers over de niveaus van deze reductie.

Verwaarloosbare vermindering
Hoewel veel politici hun klimaatbeleid graag presenteren als baanbrekend en groen, hebben de maatregelen in werkelijkheid maar een minimale invloed gehad op de wereldwijde CO2-uitstoot. De onderzoekers stellen dat zelfs de gezamenlijke inspanningen van alle onderzochte maatregelen slechts een verwaarloosbare vermindering van de uitstoot hebben opgeleverd.

Een van de belangrijkste bevindingen van de studie is dat kolenverbranding de grootste bron van uitstoot blijft. Ondanks de klimaatmaatregelen, blijft het gebruik van steenkool wijdverspreid. Tegelijkertijd zijn veel landen terughoudend in het omarmen van kernenergie, wat volgens de onderzoekers een van de weinige energiebronnen is die op grote schaal de kolenindustrie kan vervangen.

Politici richten zich vaak op sectoren met al lage uitstoot, omdat dit eenvoudiger te reguleren is. Dit leidt echter niet tot substantiële verbeteringen in de grootste vervuilende industrieën, zoals de energie- en transportsector.