Verbieden van 'incesthuwelijken': de harde waarheid in Zweden
Een onderzoek in opdracht van de Zweedse overheid heeft aanbevolen om neef-nichthuwelijken te verbieden. Ook wordt gepleit voor het verbieden van andere huwelijken tussen naaste familieleden, zoals halfbroers en -zussen en ooms en hun nichtjes, meldt The European Conservative.
Geïmporteerd probleem van 'incesthuwelijken'
In Zweden zijn er grote zorgen over 'incesthuwelijken'. Met name asielzoekers uit tribale samenlevingen in Noord-Afrika, het Midden-Oosten en Zuid-Azië trouwen mensen regelmatig met neven en nichten. Zo zijn de huwelijken tussen mensen in landen zoals Saudi-Arabië en Pakistan in meer dan vijftig procent van alle huwelijken tussen neven en nichten. Dit culturele gegeven wordt grotendeels meegenomen bij asielzoekers die in Zweden, maar ook in andere Europese landen zoals het Verenigd Koninkrijk, asiel aanvragen.
De Zweedse overheid heeft het onderzoek laten uitvoeren omdat er een risico bestaat dat vrouwen in deze huwelijken te maken krijgen met 'eergerelateerde onderdrukking'. Het voorgestelde verbod zou niet alleen gelden voor huwelijken die gesloten worden in Zweden. Ook betekent het dat Zweden dergelijke huwelijken die in andere landen zijn gesloten, niet langer zal erkennen.
De Zweedse minister van Justitie, Gunnar Strömmer staat positief tegenover het voorstel: "We hebben wetgeving nodig die effectieve bescherming biedt tegen eergerelateerd geweld en onderdrukking, en de overheid werkt eraan om de wetten op dit gebied aan te scherpen. Het verbieden van neef-nichthuwelijken is een belangrijk puzzelstukje in de poging om ieders recht om zijn eigen leven vorm te geven te waarborgen."
Genetische problemen?
In het Zweedse voorstel wordt niet expliciet gesproken over mogelijke genetische risico's bij het krijgen van kinderen in neef-nichthuwelijken. Echter is het risico op aangeboren afwijkingen twee keer zo hoog bij kinderen bij ouders die zo nauw verwant aan elkaar zijn, blijkt uit onderzoek.
Het probleem van incesthuwelijken is al langer in Europa een taboe onderwerp. Zo werd er veel kritiek geleverd op de Britse parlementariër Ann Cryer toen die in 2005 de genetische risico's, met name in de Pakistaanse gemeenschap in het Verenigd Koninkrijk, aan de kaak stelde.