Ishiba stapte op na zware verliezen van zijn partij bij de zomerverkiezingen en toenemende onvrede binnen de LDP over zijn gematigde koers. In zijn afscheidsverklaring zei hij “politieke verantwoordelijkheid” te nemen voor de nederlagen. Zijn vertrek opende de deur voor een nieuwe leider en voor een duidelijke verschuiving naar rechts in de Japanse politiek.

Takaichi vertegenwoordigt die verschuiving met overtuiging. Al jaren geldt zij als boegbeeld van de nationalistisch-conservatieve vleugel van de LDP. Ze staat bekend om haar harde lijn op defensie, haar nadruk op traditionele gezinswaarden en haar wens om artikel 9 van de Japanse grondwet te wijzigen, zodat het land weer een volwaardig leger kan uitbouwen. In haar eigen woorden moet Japan “sterk, onafhankelijk en trots” blijven in een wereld waarin dreigingen toenemen.

Ook op sociaal en cultureel vlak kiest Takaichi voor continuïteit met het gedachtengoed van de overleden oud-premier Shinzo Abe. Ze verzet zich tegen het homohuwelijk, wil het traditionele gezin beschermen en pleit voor meer patriottisch onderwijs. Haar lidmaatschap van Nippon Kaigi, een invloedrijke conservatieve denktank, onderstreept haar ideologische overtuiging.

Wat migratie betreft, houdt Takaichi vast aan het Japanse principe van beperkte instroom. Ze benadrukt dat het land zijn demografische uitdagingen niet moet oplossen met buitenlandse arbeiders, maar door technologische vernieuwing en meer participatie van Japanners zelf. Volgens haar moet Japan “open zijn voor samenwerking, maar niet voor massale immigratie die de sociale samenhang ondermijnt.”

De stemming in het parlement over haar benoeming tot premier vindt plaats op 15 oktober. Als alles volgens verwachting verloopt, wordt Sanae Takaichi niet alleen de eerste vrouwelijke premier in de Japanse geschiedenis, maar ook de meest uitgesproken rechts-conservatieve leider die het land in decennia heeft gehad.