Actrice Maryam Hassouni brengt een nieuw boek uit: Wat de fak. Hierin schrijft zij over haar ervaringen in de filmwereld. Ze levert felle kritiek op deze wereld, en dan vooral op het diversiteitsdenken van de subsidieverstrekkers.
Bij de talkshow Khalid & Sophie licht ze toe: "Ik vind dat diversiteit een achterhaald idee is. Het werkt juist eurocentrisme en racisme in de hand. Op het moment dat je gaat denken in diversiteit, ga je denken in verschillen. Als je in verschillen denkt, zet je culturen tegenover elkaar met een dikke streep ertussen. En dat heeft een onderliggende betekenis: namelijk dat de ene cultuur beter is dan de andere cultuur. Dat de ene cultuur vrijer is dan de andere cultuur."
Het diversiteitsdenken in de filmwereld heeft volgens haar dus een averechts effect. Het zorgt niet voor meer gelijkwaardigheid onder verschillende culturen, maar juist voor een krampachtige nadruk op de tegenstellingen tussen verschillende culturen. De 'vrije' Nederlandse cultuur wordt pal tegenover de 'onvrije' islamitische cultuur geplaatst, stelt Hassouni. Dit heeft volgens haar ertoe geleid dat zij in haar carrière vooral "clichématige" rollen heeft moeten spelen, "maar dan net in een ander jasje gestoken". Het gaat dan bijvoorbeeld om de rol van de islamitische terrorist, de islamitische crimineel, de onderdrukte moslima, of de homoseksuele moslimjongere die niet uit de kast kan komen.
Daar is ze nu klaar mee. Hassouni vindt het zelf "prima" dat zulke verhalen ook verteld worden, maar kiezen de "mensen die het geld verdelen" toch altijd voor "de tenenkrommende, clichématige verhalen". Hieraan voegt ze toe: "Als je daarmee in discussie gaat... ik heb al twee decennia geprobeerd met hen te praten, en uit te leggen dat dit problematisch is."
Ze vervolgt: "Diversiteit is geen hogere wiskunde. Het is niet iet wat je moet ontdekken of uitvinden. Het is iets wat je moet willen. En ik merk dat er niet echt genoeg wil is vanuit de omroep en vanuit het filmfonds. [...] Je hebt jonge jongens en meiden die naar die series en films kijken, en zich er niet in herkennen."
Daarom wil Hassouni komaf maken met het hokjesdenken. Ze legt uit: "We moeten bewegen naar hybriditeit, waarin we uitgaan van overeenkomsten. Dan ga je heel anders maken, ga je heel anders denken, en dan krijg je heel andere verhalen."