De Amsterdamse wethouder van Cultuur, Touria Meliani, is duidelijk: zij wil nóg meer diversiteit en inclusie in de Nederlandse cultuursector. "Waar bij sommige instellingen inclusie helemaal in het dna zit, hebben andere moeite verschillende groepen te bereiken," vertelt zij bij Het Parool.
Dit schiet in het verkeerde keelgat bij Kees Vlaardingerbroek. Jarenlang is hij de voormalig artistiek leider van het NTR Zaterdagmatinee geweest in het Concertgebouw. Daarnaast verzorgde hij de programmering van de concertseries van de NPO, het Radio Filharmonisch Orkest en het Groot Omroepkoor. Ook is hij de vader van opiniemaker Eva Vlaardingerbroek.
'Dwingend en dictatoriaal'
Nu levert Kees Vlaardingerbroek felle kritiek op de cultuursector waarin hij jarenlang heeft gewerkt. Volgens hem wil de politiek steeds meer bepalen wat kunst hoort te zijn. 'Het wordt tijd dat de kunstenaars in Nederland - van welke culturele achtergrond dan ook - zich gaan verzetten tegen deze van bovenaf opgelegde richtlijnen, die een steeds dwingender en dictatorialer karakter krijgen,' schrijft hij.
Vroeger respecteerden politici wél dat kunstenaars onwelgevallige werken maakten, stelt Vlaardingerbroek. Maar deze tijd is volgens hem voorbij: 'De agenda wordt overal doorgedreven. Met mooie woorden rechtvaardigen zij extreme vormen van gewetensdwang. Onder het mom van maatschappelijke gerechtigheid+gelijkheid wordt de kunstenaar gemuilkorfd en mag hij/zij alleen nog door de overheid goedgekeurde staatskunst produceren.'
'Staatskunst'
De gevolgen zijn volgens Vlaardingerbroek weinig verheffend: 'bloedeloze staatskunst'. Hierbij is de artistieke vrijheid een stille dood gestorven. 'De enigen die ervan profiteren zijn de zo langzamerhand niet meer te tellen coaches en beleidsmedewerkers,' stelt hij.
Volgens Vlaardingerbroek is het de hoogste tijd dat kunstenaars 'nee zeggen tegen de afgedwongen eenheidsworst'. Alle onderwerpen zijn prima, vindt hij, van klimaat tot traditionele cultuur. Het belangrijkste is volgens hem dat het onderwerp afkomstig is uit de kunstenaar zelf en niet van bovenaf is opgelegd.
Vlaardingerbroek besluit: 'Kunstenaars van Nederland, verenigt u! Gooi dit opgelegde overheidsjuk van jullie af en ga scheppen wat jullie willen maken.'