Iedereen die nog vertrouwen had in de objectiviteit en de kwaliteit van de reguliere media moet deze maand van zijn geloof afgevallen zijn. Terwijl in de Verenigde Staten daags na de wisseling van de wacht in het Witte Huis de nieuwe press secretary Karoline Leavitt de ene truth bomb na de andere laat ontploffen, in Groot-Brittannië journalist Piers Morgan toegeeft dat hij zich tijdens de coronacrisis schuldig maakte aan het verspreiden van paniekporno en in Duitsland de openbaringen over het coronabeleid van klokkenluider-journalist Aya Velasquez nog nadreunen, doen de Nederlandse media nog altijd alsof de neus bloedt. Wellicht is dat ook een bijwerking van de coronavaccins, maar ziekelijk is het in ieder geval, want op deze manier ijzerenheinig blijven volhouden dat de journalistiek geen aanzienlijk aandeel had in wat onvermijdelijk de geschiedenis in zal gaan als de grootste medische misdaad tegen de menselijkheid sinds de Tweede Wereld Oorlog, grenst aan waanzin waarvoor je wel degelijk platgespoten dient te worden.