Koopmans is hoogleraar sociologie en migratie-onderzoeker aan de Humboldt-universiteit in Berlijn. Dit voorjaar verscheen zijn nieuwe boek De asielloterij, waarin hij het Europese asielbeleid onder de loep neemt en kraakt.

Dit is niet voor niets, stelt Koopmans, want het huidige beleid rammelt aan alle kanten. Migranten worden gedwongen om een levensgevaarlijke reis in rubberen bootjes te ondernemen, om zo een Europees land te bereiken. Ondertussen moeten ze genoeg geld hebben voor mensensmokkelaars, om zo de reis te kunnen vervolgen. Hierdoor krijgen niet de migranten die het meest bescherming nodig hebben, maar de migranten die de beste fysieke conditie of genoeg geld hebben, nu vaker asiel. "Zo worden bijna alle vluchtelingengroepen gedomineerd door jonge mannen", vertelde hij onlangs bij AD.

Tegelijkertijd trekt het Europese asielsysteem ook de verkeerde mensen aan, aldus Koopmans. Hij legt uit: "Het systeem biedt een recht op verblijf aan mensen die het minder of helemaal niet nodig hebben. Mensen die in hun thuisland niet worden vervolgd en ook niet op de vlucht zijn voor oorlog. Zij weten dat als ze eenmaal in Europa zijn, ze zelden worden uitgezet, want het Europese terugkeerbeleid functioneert niet."

De schaduwzijde raakt vooral de gewone Nederlander, stelt Koopmans tegen de Volkskrant. 'Uiteindelijk is migratie ook een verdelingsvraagstuk. Het gaat over wie de voordelen en de nadelen ondervindt. De hoogopgeleide achterban van progressieve partijen merkt vooral de voordelen. Tijdens hun studie, als ze nog jong en weerbaar zijn, vinden ze het fijn om in een kleurrijke wijk te wonen, met al die leuke eettentjes. Zodra ze kinderen krijgen, gaan ze er als een haas vandoor. Wel plukken ze dan nog de voordelen van migratie, met hun goedkope oppassen, goedkope schoonmakers, goedkope tuinmannen.'

Volgens Koopmans hebben gewone Nederlanders niet dezelfde opties als hoger opgeleiden. ‘Er zijn ook mensen die niet de keuze hebben om ergens anders te gaan wonen. Die concurrentie op de woningmarkt ervaren, op de arbeidsmarkt. De problemen concentreren zich in hun wijken. Maar deze mensen behoren niet meer tot de achterban van linkse partijen.’

Radicale oplossing
Open grenzen zijn volgens Koopmans een "utopie". Ook zorgt het open-grenzenbeleid ervoor dat de "verzoringsstaat naar de knoppen gaat", stelt hij. De oplossing ziet Koopmans in een radicale verandering in het Europese asielbeleid: een afschaffing van de individuele asielprocedures in Europa.

In plaats hiervan moet Europa politieke vluchtelingen zelf gaan uitnodigen, zoals wat Canada nu doet met de Rohingya-moslims in Myanmar en de Jemenieten. Dit zal volgens hem de asielinstroom een halt toeroepen, omdat migranten beseffen dat het geen zin meer heeft: ze kunnen dan immers toch geen asiel meer aanvragen in Europa. En dus krijg je een duidelijker onderscheid tussen politiek en economische vluchtelingen, aldus Koopmans.

"Het zorgt er ook voor dat Europese landen geen tienduizenden dossiers meer hoeven te behandelen van mensen die uiteindelijk toch niet in Europa mogen blijven", besluit hij bij AD.