‘Vallei van vreemden’: Britse stad verliest nationale samenhang in overwegend islamitische wijk
In het Noord-Engelse stadje Nelson klinkt op straat nauwelijks nog Engels. In plaats daarvan hoort men Punjabi, Urdu of Arabisch. De stad telt inmiddels een overgrote meerderheid aan inwoners met een Pakistaanse migratieachtergrond, en dat laat zich voelen. Inwoners spreken van vervreemding, isolement en taalmuren. “We leven in een vallei van vreemden,” zegt een oudere Britse bewoner in een reportage van Daily Mail.
De Daily Mail sprak met meerdere inwoners van Nelson. Eén van hen is Tariq Hussain, 57 jaar oud, winkelier in traditionele Pakistaanse damesmode. Hij woont al twintig jaar in het Verenigd Koninkrijk, maar spreekt naar eigen zeggen nauwelijks Engels. “Mijn klanten zijn Pakistaans, mijn vrienden ook. Waarom zou ik Engels spreken?”
Hussain geeft aan dat hij het Britse nieuws niet volgt, omdat hij het niet begrijpt. Daarmee blijft hij onwetend over politiek en beleid die direct invloed hebben op zijn verblijf en toekomst in het land. De recente plannen van Labour-leider Keir Starmer om het immigratiebeleid te hervormen gingen volledig aan hem voorbij. “Geen kennis zonder college,” grapt hij in gebrekkig Engels, verwijzend naar zijn gebrek aan formele scholing. Hussain is niet de enige. Nelson telt tienduizenden inwoners, waarvan inmiddels een ruime meerderheid moslim is. Volgens lokale bronnen spreekt een aanzienlijk deel van deze gemeenschap onderling alleen nog de moedertaal. Contact met andere bewoners, buiten de eigen groep, is zeldzaam. “Mensen praten niet met elkaar,” klinkt het herhaaldelijk.
Wat ooit een bloeiende Engelse stad was, met katoenindustrie, scheepvaart en bekende snoepfabrieken, is veranderd in een parallelle samenleving. Voor autochtone Britten is het vervreemding, voor veel migranten een cultuur van herhaling. De Britse normen verdwijnen, in ruil voor een cultuur die grotendeels losstaat van de rest van het land.
Bezorgdheid groeit
Conservatieve stemmen in het Verenigd Koninkrijk maken zich al langer zorgen over dit soort enclaves. Ze waarschuwen voor het verlies van nationale samenhang, ondermijning van de gemeenschappelijke taal, en het ontstaan van gesegregeerde samenlevingen. Nelson wordt daarbij vaak genoemd als voorbeeldstad.
Keir Starmer wil het immigratiebeleid aanscherpen en de integratie verbeteren. Maar in buurten als deze lijkt dat een haast onmogelijke opgave. De inwoners blijven onder elkaar, afhankelijk van elkaar en afgesneden van het bredere publieke leven. De situatie in Nelson laat zien dat langdurige immigratie zonder integratie kan leiden tot een permanente culturele en sociale scheiding. Er is geen taalbrug, geen gedeelde ruimte, geen gezamenlijk nieuws. Wat resteert is een ‘vallei van vreemden’, zoals sommige bewoners het zelf noemen.
