Na zijn verkiezingsoverwinning in 2024 haalde Trump Musk binnen als hervormer van het overheidsapparaat. Musk kreeg een rol binnen het nieuw opgerichte Department of Government Efficiency, met als doel het bestrijden van verspilling, fraude en bureaucratie. Zijn plannen waren ambitieus: bezuinigen op miljarden aan overheidsgeld.

Maar Trump had zijn eigen grenzen. Aan heilige huisjes als sociale zekerheid en Medicare mocht Musk niet komen. Dat leidde al snel tot frustraties. Musk wilde grote hervormingen, Trump slechts cosmetische ingrepen. De samenwerking wankelde, het vertrouwen brokkelde af.

De bom barstte definitief met de “Big, Beautiful Bill”, een door Trump gesteunde wet die subsidies voor elektrische auto’s schrapte. Daarmee trof hij rechtstreeks Musk’s bedrijf Tesla. Volgens commentator Ben Shapiro had Musk de verliezen nog kunnen accepteren, als er echte bezuinigingen tegenover hadden gestaan. Maar die bleven uit. Het wetsvoorstel was een tik voor Musk, zonder enige structurele winst voor de schatkist.

Tegelijkertijd trok Trump de benoeming in van Jared Isaacman, Musk’s bondgenoot en beoogde NASA-directeur. Officieel vanwege “voorgaande politieke associaties” – Isaacman had ooit Democraten gesteund. Maar de timing, kort na Musk’s vertrek uit het kabinet, suggereert een politieke afrekening.

Sindsdien zijn de beschuldigingen over en weer. Trump dreigde miljarden aan overheidscontracten met Tesla en SpaceX te annuleren. Musk op zijn beurt hintte online dat Trump de vrijgave van de ‘Epstein Files’ tegenhoudt – mogelijk vanwege eigen betrokkenheid. De insinuatie raakte een gevoelige snaar.

Ben Shapiro, politiek commentator, vatte de situatie kernachtig samen: “Het is heel persoonlijk geworden. Twee extreem rijke mannen, allebei overtuigd van hun gelijk. Dit gaat voorlopig niet overwaaien.”