De 96-jarige Fritz Göllner plaatste het zitmeubel destijds op een smalle strook gras langs de weg, als uitnodiging voor wandelaars, ouderen uit het nabijgelegen verzorgingshuis en buurtbewoners. Op zonnige dagen werd de plek dagelijks gebruikt voor een praatje of om even uit te rusten.

In mei ontving Göllner een brief met de mededeling dat de bank een “privéconstructie op gemeentelijke grond” was en moest verdwijnen. De gemeente stelt dat de plek, vlak aan de rijbaan en slecht zichtbaar vanuit één rijrichting, gevaarlijk was voor verkeersdeelnemers. Ook zou het bankje een obstakel vormen bij het grasmaaien.

Buurtbewoners reageren met onbegrip. Zij wijzen erop dat de groenstrook vrijwel altijd door hen zelf wordt gemaaid, terwijl de gemeente dat slechts een paar keer per jaar doet. De bank was bovendien licht en verplaatsbaar, en kostte de stad geen cent.

Het zitmeubel staat inmiddels in Göllners achtertuin, waar het niet langer dienstdoet als ontmoetingspunt.