Spaanse klimaatrealisten houden conferentie: “Zonder data is er geen crisis”

In Madrid vond half november de eerste conferentie plaats van de Spaanse Vereniging van Klimaatrealisten (ARC). De bijeenkomst trok een volle zaal aan de Francisco Marroquín Universiteit. De organisatoren — een groep wetenschappers uit vakgebieden als klimatologie, meteorologie, biologie en geologie — wilden volgens eigen zeggen een alternatief gesprek openen over klimaatverandering. Hun centrale boodschap: minder slogans, meer bewijs. “Zonder data is er geen crisis; zonder debat is er geen wetenschap.”
ARC-voorzitter dr. Javier Vinós opende de dag, schrijft de krant Libertad Digital. Hij herinnerde aan het doel van de vereniging: “Bestrijd klimaatalarmisme” en “moedig vrij debat aan over klimaat-, milieu- en energiekwesties.”
Volgens Vinós raakt veel berichtgeving verstrikt in een eenzijdige interpretatie van data. Hij wees op de lange afkoeltrend in de geologische geschiedenis. “De aarde maakt een uitzonderlijk koude periode door: al vijftig miljoen jaar ondergaat ze een afkoelingsproces,” zei hij. De recente opwarming noemt hij vooral een kwestie van natuurlijke variabiliteit.
Ook over CO₂ was Vinós scherp. “Niemand weet precies in hoeverre CO₂ het klimaat beïnvloedt,” stelde hij. Tegelijk noemde hij het gas een bouwsteen voor plantengroei. “CO₂ is waarschijnlijk de meest waardevolle bijdrage van de mensheid aan de biosfeer.”
Rol van media en overheid
Geograaf Javier del Valle ging in op de manier waarop klimaatverandering wordt gepresenteerd. Hij herinnerde aan de jaren zeventig, toen kranten spraken over een dreigende ijstijd. Volgens hem toont dat hoe klimaatframes kunnen wisselen, zonder dat het publiek inzicht krijgt in onzekerheden.
Del Valle verwees naar het Spaanse Communicatiehandboek van het ministerie voor Ecologische Transitie, dat richtlijnen geeft voor hoe klimaatverandering gecommuniceerd moet worden. Hij noemde dat een aanwijzing voor politiek gestuurde communicatie.
Zijn kritiek was fel: “Bestaat er zoiets als een wetenschappelijke consensus? Natuurlijk niet, anders waren we hier niet.” Over de rol van angst zei hij: “Alarmisme is winstgevend en niemand draagt er verantwoordelijkheid voor.”
Bosbranden, gletsjers en natuurlijke schommelingen
Milieuprofessor José Ramón Arévalo stelde dat bosbranden niet simpelweg het gevolg zijn van klimaatverandering. Volgens hem zijn verlaten plattelandsgebieden en ophopende biomassa belangrijker factoren. Zijn samenvatting: “Vuren zijn geen vloek van Moeder Natuur.”
Glacioloog Javier González Corripio keek naar gletsjers. Hij wees erop dat terugtrekking al begon vóór de huidige uitstootniveaus. “Gletsjers begonnen terug te trekken vóór het massale gebruik van steenkool en vóór de temperatuurstijging,” zei hij. Hij herinnerde eraan dat het IPCC dit tot 2003 nog noemde.
Klimatoloog Saúl Blanco presenteerde onderzoek gebaseerd op fossielen van diatomeeën. Hij zag sterke temperatuurschommelingen in historische periodes. Zijn conclusie: “Er is geen duidelijke opwarmingstrend. ‘Klimaatverandering’ is een contradictio in terminis, omdat de aarde niet één klimaat kent.”
Voedselzekerheid en technologische vooruitgang
De Deense onderzoeker Karl Iver Dahl-Madsen sprak over landbouw en voedselzekerheid. Volgens hem is honger vooral het gevolg van bestuurlijke problemen. Hij wees op de sterke daling van wereldwijde ondervoeding tot 7 procent. Ook verdedigde hij technologie in de landbouw. Hij noemde biologische landbouw “retrotechnologie”, omdat het meer grond vraagt en minder efficiënt is.
Tijdens een slotpanel werd gekeken naar de politieke en maatschappelijke impact van klimaatbeleid. Kernfysicus Manuel Fernández Ordóñez waarschuwde voor maatregelen die worden gepresenteerd als noodzakelijk voor het klimaat, maar volgens hem niet op data zijn gebaseerd.
Journalist Carmelo Jordá stelde dat klimaatverandering regelmatig wordt gebruikt om politieke keuzes te rechtvaardigen. Volgens hem is angst daarbij een effectief middel. Econoom José Ramón Ferrandis wees op de capaciteit van rijke landen om zich aan te passen aan risico’s. Del Valle herhaalde nogmaals dat “het klimaat per definitie een dynamische en veranderende realiteit is.”
Ook José María González Moya wees op het ontbreken van technische toetsing bij beleidsvoorstellen. “Veel maatregelen worden ontwikkeld zonder voorafgaande technische beoordeling of kosten-batenanalyse.”
Ruimte voor een ander debat
Aan het einde van de dag was er één hoofdconclusie. Het klimaatdebat heeft volgens de deelnemers meer behoefte aan open discussie dan aan eenzijdige frames. De ARC wil die ruimte bieden door wetenschappelijke standpunten te delen die volgens hen te weinig gehoord worden.
Hoewel de inzichten van de sprekers veel controverse oproepen in de wetenschappelijke wereld, was voor het aanwezige publiek vooral duidelijk dat de dominante klimaatvisie niet langer onbetwist wordt aanvaard. De organisatoren zien dat als een teken dat het debat zich verbreedt.




















































