Echte transitie is onmogelijk
"Even voor de goede orde: het moet echt verschrikkelijk zijn om te lijden aan genderdysforie. Om je niet thuis te voelen in het lichaam waarin je geboren bent. In de manier waarop de maatschappij naar je kijkt", begint ze haar toespraak.
Volgens Kouwenberg is genderdysforie vooral vreselijk omdat er geen absolute oplossing is. Het is nu eenmaal onmogelijk om echt van geslacht te veranderen, vertelt ze: "Je kunt hooguit wat aanpassingen doen. Hierdoor zet je mensen op het been, waarbij je hoopt dat je inderdaad op die manier benaderd wordt die jij zo graag zou willen. Maar het blijft cosmetiek. Een geslachtsverandering is onmogelijk."
Risico van genderbehandelingen
Maar een genderbehandeling is niet zonder risico, legt Kouwenberg uit. Jonge kinderen die toch in transitie gaan, kunnen namelijk grote psychische problemen krijgen. Bij de 'Dutch protocol' krijgen minderjarigen hormoonblokkers toegediend, om zo de puberteit af te remmen. Zodra ze achttien jaar worden, kunnen ze zelfs een geslachtsoperatie ondergaan.
Maar dit raakt steeds meer in opspraak, vertelt Kouwenberg. Want ondertussen kunnen studies in Groot-Britannië en Zweden "geen enkel positief resultaat demonstreren", vertelt ze. In Engeland is er zelfs sprake van een "verslechtering". Later dit jaar zal de Engelse Tavistock-kliniek zijn genderafdeling moeten sluiten vanwege 'inadequate' zorg aan jonge kinderen.
"De realiteit is dat er geen wetenschappelijk onderzoek is waaruit blijkt dat transitie daadwerkelijk een verbetering van de levenskwaliteit oplevert. Er zijn geen vergelijkende studies. Er is één langlopende studie waaruit blijkt dat na tien jaar de meeste transseksuelen een knik beleven in hun welbevinden. Die gaat duidelijk achteruit", vervolgt ze.
"Maar als je deze kinderen met rust zou laten, groeit het grootste deel over hun genderdysforie heen. Met andere woorden: een heel groot deel van deze kinderen wordt onnodig gemedicaliseerd. En als het nou over een paracetamolletje zou gaan, zou ik daar misschien niet zo ontzettend kwaad over zijn. Maar dat is niet het geval."
Verschil met politieke activisten
Kouwenberg maakt een strikt onderscheid tussen politieke activisten en échte transseksuelen. Volgens haar kijken échte transseksuelen namelijk heel anders tegen zichzelf aan dan dat sommige politieke activisten dit doen. In tegenstelling tot de activisten, voelen zij namelijk niet de behoefte om de biologische realiteit te herschrijven.
"Veel transseksuelen, zeker die van het eerste uur, [...] beseffen dit maar al te goed. Ze zullen het onprettig binden als je ze niet benadert als het geslacht zoals ze zo graag gezien willen worden. Maar ze zullen jou niet haat verwijten, want ze weten namelijk wat de biologische realiteit is. Ze zullen het ook geen transfobie noemen, als je onderscheid maakt tussen de manier waarop mensen gezien willen worden, zoiets als 'gender', of het daadwerkelijke geslacht. Ze zijn met andere woorden 'reality based', net als wij hier allemaal", besluit ze.
Praatmee